Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 września 2011 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej nakazania wybudowania zbiornika na nieczystości I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej M. Z. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 27 kwietnia 2011 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Z., po rozpoznaniu wniosku Małgorzaty Z. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Kolegium z dnia 7 marca 2011 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy P. W. z dnia 18 stycznia 2010 r., nr [...], nakazującej wybudowanie zbiornika bezodpływowego na nieczystości ciekłe o pojemności 9 m3 dla budynku mieszkalnego w miejscowości D. [...] - utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu powyższej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wyjaśniło, że wniosek o stwierdzenie nieważności wskazanej wyżej decyzji Wójta Gminy P. W. złożyła Małgorzata Z., reprezentowana przez pełnomocnika. We wniosku wskazała, że decyzja ta pozbawiła ją możliwości budowy przydomowej oczyszczalni ścieków, a tym samym rażąco narusza ona przepisy ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. W ocenie wnioskodawczyni organ administracji winien był nakazać jej alternatywnie wykonanie zbiornika bezodpływowego nieczystości ciekłych albo wykonanie przydomowej oczyszczalni ścieków, pozostawiając jej swobodę w wyborze, który z tych obowiązków zrealizuje.
Decyzją z dnia 7 marca 2011 r., nr [...], Kolegium odmówiło stwierdzenia nieważności kwestionowanej decyzji Wójta Gminy P. W. z dnia 18 stycznia 2010 r., wskazując, że decyzja ta nie narusza w sposób istotny przepisów prawa i nie zachodzą podstawy do stwierdzenia jej nieważności.
Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej powyższą decyzją Kolegium złożyła Małgorzata Z., zarzucając, iż kwestionowana decyzja Wójta rażąco narusza prawo, gdyż powołuje określone przepisy ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, które nie mają właściwego odniesienia w treści uzasadnienia tejże decyzji. Ponadto, w jej ocenie, decyzja narusza w sposób rażący art. art. 7, 8, 9 i 11 k.p.a.
Utrzymując w mocy decyzję własną Kolegium podkreśliło, iż postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest postępowaniem samodzielnym, którego istotą jest ustalenie, czy dana decyzja dotknięta jest jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a. "Rażący" charakter ma tylko takie naruszenie prawa, w wyniku którego powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności. Organ administracji stwierdzając nieważność decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. ma obowiązek wykazać, na czym polegało rażące naruszenie prawa.
W ocenie Kolegium nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy P. W. z dnia 18 stycznia 2010 r. na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Przepis art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach obliguje właściciela nieruchomości do przyłączenia jej do istniejącej sieci kanalizacyjnej lub w przypadku gdy budowa sieci kanalizacyjnej jest technicznie lub ekonomicznie nieuzasadniona, wyposażenia nieruchomości w zbiornik bezodpływowy nieczystości ciekłych lub w przydomową oczyszczalnię ścieków bytowych. Zdaniem Kolegium kwestionowana decyzja nakazująca stronie wykonanie bezodpływowego zbiornika na nieczystości ciekłe spełniającego wymogi techniczne określone w przepisach odrębnych, w sytuacji gdy na nieruchomości znajduje się już zbiornik metalowy na takie nieczystości, który nie spełnia powyższych wymogów, nie narusza rażąco prawa.