Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja,, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Protokolant Sekretarz sądowy Agnieszka Wojtas, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 31 maja 2016 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej oddala skargę.
Wojewoda decyzją z dnia [...] września 2015 r., znak: [...], po rozpatrzeniu odwołania M. W. (dalej także: skarżący) od decyzji wydanej z upoważnienia Starosty L. z dnia [...] sierpnia 2015 r., znak: [...], w sprawie utraty statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] lipca 2015 r. na okres 120 dni oraz nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji Wojewoda wyjaśnił, że skarżący w dniu [...] marca 2015 r. został zarejestrowany jako bezrobotny w Powiatowym Urzędzie Pracy w L.. Na dzień [...] lipca 2015 r. została wyznaczona kolejna wizyta skarżącego w PUP w L.. Nie stawił się on jednak w siedzibie organu ani nie powiadomił organu - w ciągu 7 dni - o przyczynach swego niestawiennictwa. Mając to na względzie organ pierwszej instancji powyższą decyzją orzekł o utracie przez skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] lipca 2015 r., na okres 120 dni. Decyzji tej został nadany rygor natychmiastowej wykonalności.
W odwołaniu skarżący wskazał, że jest osobą niepełnosprawną, chorą na ciężką i nieuleczalną chorobę Leśniowskiego-Crohna, która to choroba - w momencie zaostrzeń - potrafi bardzo utrudnić życie i taki moment zaostrzenia nastąpił pod koniec lipca 2015 r. Stwierdził, że telefonicznie informował powiatowy urząd pracy o przyczynie swojego niestawiennictwa, ale przyznał, iż nie może zakwestionować tego, że w dokumentacji nie ma dokumentu potwierdzającego taką okoliczność. Nadto w toku postępowania odwoławczego skarżący przedstawił zaświadczenie o stanie zdrowia z dnia [...] kwietnia 2011 r., wydane przez [...] w L., potwierdzające rozpoznanie u niego wspomnianej choroby podstawowej i chorób współistniejących.
Utrzymując w mocy tę decyzję organ odwoławczy podzielił w całości stanowisko organu pierwszej instancji. Organ przywołał treść art. 33 ust. 4 pkt 4 i ust. 4ca ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 149 ze zm.) i wskazał, że w świetle tych przepisów organ pierwszej instancji był obowiązany pozbawić skarżącego statusu osoby bezrobotnej z dniem [...] lipca 2015 r. na wskazany w tej decyzji okres. Wojewoda podkreślił, że z dowodów zgromadzonych w aktach nie wynika, by skarżący kontaktował się z urzędem pracy w ciągu 7 dni, celem usprawiedliwienia swojej nieobecności. Natomiast skarżący dopiero po otrzymaniu decyzji pozbawiającej go statusu osoby bezrobotnej, w odwołaniu od tej decyzji wskazał powody swojego niestawiennictwa. W związku z tym zasadnie organ pierwszej instancji pozbawił stronę statusu bezrobotnego na okres 120 dni. Jednocześnie organ odwoławczy poinformował skarżącego, że ponowne uzyskanie przez niego tego statusu może nastąpić po upływie wskazanego w decyzji terminu, po ponownej rejestracji w powiatowym urzędzie pracy.
Skargę na powyższą decyzję Wojewody złożył do Sądu M. W., wnosząc o uchylenie decyzji organów obu instancji i umorzenie postępowania. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił naruszenie: