Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Sędzia NSA Maciej Kierek ( sprawozdawca ),, Sędzia WSA (del) Dorota Chobian, Protokolant Referent - stażysta Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2005 r. sprawy ze skargi R. Ł. i P. M. na decyzję Wojewody z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na budowę oddala skargę.
Decyzją z dnia [...]., Nr [...] wydaną na podstawie art. 138§1kpt.1 kpa działający z upoważnienia Wojewody Zastępca Dyrektora Wydziału Rozwoju Regionalnego po rozpoznaniu odwołania W. i S. Z., R. Ł. i D. P. utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia [...] znak: [...] zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą [...] w W. pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...] z wieżą, kontenerem i ogrodzeniem na działce nr ewid. 158 położonej w D. - T., gm. D..
Postępowanie zostało wszczęte na wniosek inwestora z dnia 17 czerwca 2004 r. W dniu [...] znak: [...] Starosta wydał decyzję o odmowie udzielenia pozwolenia na budowę ze względu na sprzeczność inwestycji z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Decyzja ta została zaskarżona do Wojewody , który w dniu 15 października 2004r. uchylił ją i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji. Zaskarżona decyzja została wydana po ponownym rozpoznaniu sprawy.
W ocenie organu odwoławczego projekt nie narusza ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego ani przepisów techniczno-budowlanych.
W planie zagospodarowania przestrzennego gminy D. zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy Nr [...] z dnia [...]. (Dz. Urz. Woj. Lub. Nr 67, poz.1826 z dnia 20 maja 2003r.) teren działki nr ewid. 158 oznaczony został symbolem P. Jest to teren przemysłu, składów i baz z podstawowym przeznaczeniem na zakłady przemysłowe, zakłady przetwórstwa rolno-spożywczego, bazy i zaplecza techniczne budownictwa oraz składy, magazyny i hurtownie dla obsługi jednostek produkcyjnych i handlowych itp.
Stacja telefonii komórkowej jest inwestycją infrastruktury techniczno - telekomunikacyjnej, której plan nie zabrania. W pkt.6 ustaleń szczegółowych dla terenu o symbolu P dopuszcza się wprost lokalizację urządzeń infrastruktury technicznej pod warunkiem, że będą one uzupełniać lub wzbogacać przeznaczenie podstawowe.
Organ podkreślił, że przede wszystkim §2pkt.3 ustaleń ogólnych planu przewiduje możliwość budowy na każdym terenie objętym planem nie przedstawionych na rysunkach planu obiektów i sieci infrastruktury, w tym telekomunikacyjnej, służących bezpośredniej obsłudze, o ile lokalizacja tych obiektów nie będzie kolidowała z podstawowym przeznaczeniem tych terenów.
Obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego zakazuje jedynie na terenie P budowy obiektów mieszczących w sobie funkcję mieszkalną oraz obiektów szczególnie uciążliwych dla środowiska i zdrowia ludzi, dopuszcza natomiast budowę obiektów mogących pogorszyć stan środowiska.
Organ administracyjny wyjaśnił, że przepisy aktualnie obowiązującej ustawy - Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001r. (Dz.U. z 2001r., Nr 62, poz.627 ze zm.) nie definiują pojęć "inwestycja szczególnie uciążliwa dla ludzi i środowiska" oraz "inwestycja mogąca pogorszyć stan środowiska," dlatego w sprawie zastosowanie ma rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 lipca 1998r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie uciążliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań...(Dz.U. z 1998r., Nr 93, poz.589), wydane na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy o ochronie środowiska. W świetle tego rozporządzenia budowa stacji bazowej telefonii komórkowej jest inwestycją mogącą pogorszyć stan środowiska (§2pkt.8 lit.k), a nie inwestycją szczególnie uciążliwą dla środowiska, a więc jej lokalizacja na terenie oznaczonym symbolem P nie jest zabroniona w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego.