W przypadku dobrowolnego spełnienia obowiązku alimentacyjnego wobec osoby ubiegającej się o świadczenie z pomocy społecznej nie ma podstaw do uznania braku współudziału tej osoby w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, o jakim mowa w art. 6 ust, 1 a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ chyba, że zachodzi rażąca dysproporcja pomiędzy świadczeniem alimentacyjnym regulowanym dobrowolnie a usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego oraz zarobkowymi i majątkowymi możliwościami zobowiązanego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zbigniewa Sz. na decyzję Wojewody Ł. z dnia 27 lutego 1998 r. (...) w przedmiocie zasiłku okresowego uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia 13 stycznia 1998 r. (...), wydaną na podstawie art. 1 ust. 1 i 3, art. 3 pkt 5, art. 2a ust. 1 pkt 2, art. 4 ust. 1 i art. 31 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./, Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. odmówił Zbigniewowi Sz. przyznania zasiłku okresowego.
W uzasadnieniu decyzji podano, że z wywiadu środowiskowego wynika, iż wnioskodawca zamieszkuje z żoną, z którą od sierpnia 1997 r. jest w separacji i prowadzi oddzielne gospodarstwo domowe. Rodzina zajmuje trzy izby w nowym budownictwie ze wszystkimi wygodami. Żona wnioskodawcy reguluje wszystkie świadczenia związane z utrzymaniem mieszkania. Wnioskodawca posiada status osoby bezrobotnej i pozostaje zarejestrowany w RUP od 19.08.1991 r. bez prawa do zasiłku (...).
Decyzją z 16.10.1997 r. (...) ZUS odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.
Wnioskodawca zwrócił się z prośbą o przyznanie dalszej pomocy finansowej w formie zasiłku okresowego na utrzymanie. Wcześniej otrzymywał zasiłek okresowy w wysokości 150 zł w miesiącach 09/97 - 12/97.
Ww. pomoc została przyznana z uwagi na bardzo trudną sytuację materialną wnioskodawcy. Dalsza pomoc z MOPS była uwarunkowana wniesieniem do sądu pozwu o ustalenie alimentów od żony, o czym wnioskodawca był poinformowany stosowną decyzją. Z informacji uzyskanych w czasie przeprowadzania wywiadu wynika, iż wnioskodawca nie wniósł pozwu o alimenty bez uzasadnionej przyczyny.
Zasadniczym celem pomocy społecznej jest umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnej sytuacji życiowej, której nie są w stanie pokonać wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia, a osoby i rodziny korzystające z pomocy są obowiązane do współudziału w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji życiowej /art. 1 ust. 1 i 3 ustawy/.
Postępowanie wnioskodawcy jest sprzeczne z wymogami cytowanych wyżej artykułów ustawy o pomocy społecznej. Wystąpienie do sądu o ustalenie alimentów od żony było obowiązkiem wnioskodawcy nałożonym przez MOPS.
Nie wywiązanie się z tego obowiązku świadczy zdaniem MOPS o braku chęci do współudziału w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji materialnej przez wnioskodawcę.
Nadto opłacanie rachunków za czynsz i energię elektryczną przez jedną z mieszkających osób, z których druga jest pozbawiona dochodu świadczy o wspólnocie gospodarczej małżonków.
W odwołaniu od powyższej decyzji Zbigniew Sz. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przyznanie jakiegokolwiek zasiłku.
Zbigniew Sz. wyjaśnił, że nie wniósł pozwu do sądu powszechnego przeciwko żonie o alimenty, gdyż mimo, że pozostają w separacji żona pomagała mu w trudnych sytuacjach. Nadto żona opłaca wszystkie świadczenia związane z utrzymaniem mieszkania /około 150 zł miesięcznie/.