Dnia 21 lipca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Piotr Mikołajczyk (spr.) Asesor WSA Marcin Olejniczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 lipca 2022 roku sprawy ze skargi T. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia 28 lutego 2022 roku nr SKO.4114.90.2022 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 18 stycznia 2022 roku, znak: SOCII.5111.123478.2021.213885.000001.2022; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi na rzecz skarżącej T. B. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. dc
Zaskarżoną do tutejszego Sądu decyzją z dnia 28 lutego 2022 r. nr SKO. 4114.90.2022 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 18 stycznia 2022 r. nr SOCII.5111.123478.2021.213885.000001.2022 o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.
Jak wynika z akt sprawy wnioskiem, który wpłynął do organu I instancji dnia 15 listopada 2021 r. T. B., reprezentowana przez radcę prawnego M.A. wystąpiła do Prezydenta Miasta Łodzi o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia bądź innej pracy zarobkowej w celu sprawowania osobistej opieki nad mężem J. M.
Decyzją z dnia 18 stycznia 2022 r. nr SOCII.5111.123478.2021.213885.000001.2022 Prezydent Miasta Łodzi orzekł o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania osobistej opieki nad J.M. w okresie od dnia 23 września 2021 r. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał na trzy przesłanki negatywne wykluczające możliwość przyznania prawa do świadczeń. Po pierwsze stwierdził, że niepełnosprawność J.M. istnieje od dnia 22 marca 2021 r., a znaczny stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 23 września 2021. Po drugie, organ wskazał, że J.M. pozostaje w związku małżeńskim, co również, zgodnie z treścią art. 17 ust. 5 pkt 2 lit a ustawy o świadczeniach rodzinnych, wyklucza możliwość przyznania świadczenia. Po trzecie organ wskazał, że T.B. uprawniona jest do świadczenia emerytalnego, co zgodnie z treścią art. 17 ust. 5 pkt 1 lit a o świadczeniach rodzinnych, również wyklucza możliwość równoległego pobierania świadczenia pielęgnacyjnego. Wobec tego organ uznał, iż strona nie spełnia przesłanek warunkujących możliwość przyznania jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła T. B., reprezentowana przez radcę prawnego M. A. Strona zarzuciła wydanej decyzji naruszenie:
- prawa materialnego tj. art. 17 ust. 5 pkt 2 lit a ustawy o świadczeniach rodzinnych w zw. z art. 23 oraz art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przez ich błędną interpretację i niezasadne uznanie, że małżonkowi, na którym spoczywa obowiązek alimentacyjny, rezygnującemu z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z powodu opieki nad współmałżonkiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności nie przysługuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego,
- prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 17 ust. 5 pkt 1 lit a ustawy o świadczeniach rodzinnych poprzez błędne uznanie, że pobieranie przez skarżącą świadczenia emerytalnego wyklucza możliwość przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaną przez nią opieką nad niepełnosprawnym mężem. W świetle powyższego, strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez ustalenie skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od dnia 23 września 2021 r.