Zasada udzielania informacji prawnych stronom, tak by nie poniosły szkody z powodu nieznajomości przepisów prawa może być naruszona nie tylko przez odmowę udzielenia informacji czy jej brak. Narusza ją także udzielenie informacji niepełnej, wprowadzającej w błąd. Wynikającemu z powołanego przepisu obowiązkowi organu odpowiada prawo strony do domagania się właściwej informacji, ale organ ten nie może się bronić biernością strony, jej niedostatecznym zainteresowaniem zabezpieczenia swoich interesów, czy statusem społecznym związanym z wykształceniem i pełnionymi funkcjami zawodowymi. To organ administracji ma czuwać by strona nie poniosła szkody z powodu nieznajomości prawa. Udzielanie informacji prawnych stronom może przybierać różną formę, m.in. także publikacje przepisów prawnych na tablicach ogłoszeń, informacje, wywiady prasowe i radiowe. Wskazane formy udzielania informacji prawnych nie mogą jednak być uznane za wystarczające i jedyne gdy jednocześnie kieruje się bezpośrednio do strony informację niepełną a tym samym wadliwą prowadzącą w rezultacie do zaniechania przez skarżącego działań dla niego korzystnych.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2001 r. na rozprawie sprawy ze skargi Eugeniusza M. na decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Ł. z dnia 11 czerwca 1999 r. (...) w przedmiocie świadczenia przedemerytalnego - uchyla zaskarżoną decyzję, (...).
Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Ł. decyzją z dnia 11 czerwca 1999 r.(...), na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 37k i art. 37l ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania Eugeniusza M. od decyzji Kierownika Powiatowego Urzędu Pracy Ł.-W. z dnia 29 kwietnia 1999 r. (...) uchylającej za zgodą strony decyzję kierownika PUP z dnia 6 października 1994 r. (...) dotyczącą przyznania zasiłku przedemerytalnego oraz przyznającej od dnia 30 marca 1999 r. świadczenie przedemerytalne w wysokości 1.224,76 zł - 1/ uchylił w całości zaskarżoną decyzję I instancji, 2/orzekł utratę prawa do zasiłku przedemerytalnego od dnia 30 marca 1999 r., 3/ przyznał świadczenie przedemerytalne od dnia 30 marca 1999 r. w wysokości 1.224,76 zł.
W uzasadnieniu wyjaśniono, że Eugeniusz M. został zarejestrowany jako bezrobotny i nabył prawo do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 1 czerwca 1993 r. do czasu nabycia uprawnień emerytalnych, mocą decyzji Kierownika Urzędu z dnia 31 maja 1993 r.(...). Z dniem 1 stycznia 1997 r. w związku ze zmianą ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, przestał być bezrobotnym stając się z mocy prawa osoba uprawnioną do zasiłku przedemerytalnego /stosowna informacja w aktach sprawy została przyjęta do wiadomości przez Eugeniusza M. w dniu 12 marca 1997 r./. W dniu 29 marca 1999 r. Eugeniusz M. złożył wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w związku z czym Urząd skierował wniosek do ZUS o wydanie decyzji ustalającej wysokość emerytury w celu ustalenia wysokości świadczenia przedemerytalnego. ZUS O/Ł. decyzją z dnia 22 kwietnia 1999 r. (...) ustalił wysokość emerytury na dzień 30 marca 1999 r. w kwocie 1.360,84 zł. Na podstawie tej decyzji Kierownik Powiatowego Urzędu Pracy Ł.-W. przyznał Eugeniuszowi M. świadczenie przedemerytalne od dnia 30 marca 1999 r. mocą decyzji z dnia 29 kwietnia 1999 r.(...)uchylając jednocześnie decyzję Kierownika PUP Ł.-W. W odwołaniu od tej decyzji Eugeniusz M. wnosił o zmianę daty przyznania świadczenia przedemerytalnego podając że 63 lata ukończył 18 grudnia 1997 r. i z tym dniem zasiłek przedemerytalny powinien być zastąpiony świadczeniem, które jest znacznie wyższe od zasiłku przedemerytalnego.
Organ odwoławczy podniósł, że zasiłki przedemerytalne i świadczenia przysługują od dnia następnego po dniu zarejestrowania w urzędzie pracy albo od dnia następnego po dniu złożenia wniosku i dokumentów niezbędnych do ustalenia tych uprawnień. W przypadku Eugeniusz M. posiadającego po rejestracji prawo do zasiłku do dnia nabycia prawa do emerytury a następnie od 1 stycznia 1997 r. prawo do zasiłku przedemerytalnego, zmiana rodzaju pobieranego świadczenia mogła nastąpić wyłącznie na jego wniosek. Nie ma możliwości zmiany zasiłku przedemerytalnego na świadczenie przedemerytalne z urzędu. Skoro zatem Eugeniusz M. złożył wniosek z niezbędnymi dokumentami w dniu 29 marca 1999 r. i na ten dzień organ rentowy ustalił wysokość emerytury, to świadczenie winno być przyznane od dnia 30 marca 1999 r. Fakt ukończenia w dniu 18 grudnia 1997 r. wieku 63 lat nie może stanowić podstawy skutecznego domagania się przyznania świadczenia z datą wcześniejszą niż data złożenia wniosku, bo przepis art. 37l ustawy w sposób jednoznaczny uzależnia datę nabycia prawa od dnia rejestracji lub od dnia złożenia wniosku.