1. Wpis do księgi wieczystej ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu o prawo własności nieruchomości, wyłącza wiarę publiczną ksiąg wieczystych /art. 8 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece - Dz.U. nr 19 poz. 147 ze zm./, a zatem rękojmia wiary publicznej ujawnionego na rzecz inwestora wpisu zostaje uchylona.
W takim stanie faktycznym i prawnym organy wydające pozwolenie na budowę winny w sposób szczególnie wnikliwy zbadać czego dotyczy toczące się przed Sądem powszechnym postępowanie, które może mieć istotny wpływ na wynik postępowania administracyjnego dotyczącego pozwolenia na budowę.
2. Rozstrzygnięcie sprawy o prawo własności nieruchomości, na której realizowana ma być inwestycja, jest zagadnieniem wstępnym w rozumieniu art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa i do czasu jego rozstrzygnięcia organ administracji państwowej winien zawiesić postępowanie.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Janiny S. na decyzję Wojewody M. z dnia 10 marca 1999 r. (...) w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję organu I instancji; (...).
Decyzją z dnia 10 marca 1999 r. (...) działający z upoważnienia Wojewody M. Dyrektor Wydziału Architektury, Budownictwa i Gospodarki Przestrzennej, na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 81 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania Janiny S. od decyzji (...) Prezydenta Miasta K. z dnia 30 grudnia 1998 r. (...) zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę dla "V." joint venture, dla inwestycji polegającej na rozbudowie i nadbudowie oficyny w granicach nieruchomości z przeznaczeniem parteru na pomieszczenia usługowe oraz piętra na 2 lokale mieszkalne; rozbudowa wewnętrznej instalacji gazowej - na działce nr 198 obr. 12 przy ul. K. 26 w K.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że po przeanalizowaniu akt sprawy I instancji, organ odwoławczy nie znalazł uzasadnienia dla zawartego w odwołaniu zarzutu, że inwestorowi nie przysługuje prawo do dysponowania przedmiotową nieruchomością na cele budowlane. Zarzut ten oparto na treści postanowienia Sądu Wojewódzkiego w K. Wydział I Cywilny z dnia 21 września 1998 r. (...), co do tego, że rękojmia wiary publicznej powołanej księgi została wyłączona.
Postanowienie to zakazuje inwestorowi dokonywania jakichkolwiek rozporządzeń nieruchomościami oraz zawierania takich umów dotyczących nieruchomości, na podstawie których osoba trzecia uzyskałaby prawo najmu, dzierżawy, użyczenia lub inne prawo, które mogłoby być w jakimkolwiek zakresie skuteczne wobec powódki.
Dokonanie przez Spółkę "V." remontu kapitalnego czy modernizacji obiektu nie pozbawi powódki możliwości zaspokojenia roszczenia. Zatem wymienione postanowienie w żaden sposób nie ogranicza inwestora do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
Dalej organ odwoławczy stwierdza, że wniosek o wydanie pozwolenia na budowę został złożony w terminie ważności decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, przedłożona dokumentacja nie narusza ustaleń tej decyzji. Projekt budowlany spełnia wymogi określone w art. 35 ust. 1 i 2 oraz art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego, a zatem organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę /art. 35 ust. 4 Prawa budowlanego/.
Na powyższą decyzję skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła Janina S. podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania przez: - nie ustosunkowanie się w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji do zarzutów skarżącej podniesionych w odwołaniu i poprzestanie na lapidarnej analizie wnioskowanego przez skarżącą dowodu z treści postanowienia Sądu Wojewódzkiego w K. z dnia 21 września 1998 r. (...), oraz pominięcie tego postanowienia dla oceny wiarygodności przedstawionego przez wnioskodawcę dowodu z wypisu z księgi wieczystej, prowadzące do naruszenia przy ocenie dowodów zasady prawidłowego wnioskowania i krytycyzmu, a nadto niewyjaśnienie rzeczywistego wpływu toczącego się przed Sądem Wojewódzkim postępowania na wynik niniejszej sprawy, które to uchybienie stanowiły naruszenie art. 7-9 Kpa, art. 77 par. 1 i art. 107 par. 3 Kpa;