Zamiana drzwi na okno, bez zmiany otworu, w którym zamontowane są te urządzenia, jest czynnością nie podlegającą reglamentacji ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Kazimierza S. na decyzję Wojewody T. z dnia 30 listopada 1998 r. (...) w przedmiocie nakazania rozbiórki - uchyla zaskarżoną decyzję jak i utrzymaną nią w mocy decyzje organu I instancji, (...)
Decyzją z dnia 29.09.1998 r. (...) Kierownik Urzędu Rejonowego w B., działając na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm. - obecnie tj. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 -zwanej dalej Prawem Budowlanym z 1994 r./ nakazał Kazimierzowi S. zlikwidować otwór okienny w ścianie szczytowej od strony wschodniej znajdujący się w budynku mieszkalnym położonym w B. przy ul. S. 36 i przywrócić stan pierwotny "tj. drzwi pełne jako dostęp do strychu"- w terminie t miesiąca od dnia uprawomocnienia się decyzji.
Odwołanie Kazimierza S. nie zostało uwzględnione i Wojewoda T. decyzją z dnia 30.11.1998 r. (...) utrzymał w mocy zaskarżoną decyzje. W uzasadnieniu podniesiono, że skoro odwołujący się samowolnie wykonał otwór okienny w miejscu wcześniej istniejących drzwi na strych, zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję złożył Kazimierz S. i nie precyzując żądania skargi podniósł, że otwory w ścianie pozostały bez zmian a tylko w miejscu drzwi wstawione zostało okno. Zamiana ta została dokonana przy okazji remontu dachu i nie wprowadziła żadnej zmiany w wyglądzie budynku. O fakcie prowadzonych robót nie zgłosił właściwym organom z niewiedzy.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda T. wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skargę należy uznać za uzasadnioną. Oba orzekające w sprawie organy przyjmują, że w niniejszym przypadku, podstawą nakazania rozbiórki jest przepis art. 48 Prawa Budowlanego z 1994 r. Stwierdzić należy, że powyższe stanowisko jest przedwczesne. Jednym z elementów decyzji jest jej uzasadnienie faktyczne i prawne. Powinno ono zawierać wskazanie okoliczności faktycznych i prawnych, którymi organ kierował się przy podejmowaniu decyzji. W szczególności winno ono zawierać ocenę zebranego w postępowaniu materiału dowodowego, dokonaną przez organ wykładnię stosowanych przepisów oraz ocenę przyjętego stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa /art. 107 par. 3 Kpa/.
Tymczasem uzasadnienie organu, I instancji sprowadza się do jednego zdania, stwierdzającego, że przeprowadzoną wizja wykazała, że w kwietniu 1998 r., skarżący zamontował okno, jako naświetlenie części strychowej budynku. Z samego orzeczenia decyzji można jednak wyprowadzić wniosek, że zamontowanie okna nastąpiło w miejscu istniejących drzwi. Nie ustalono przy tym w sposób jednoznaczny, czy zamontowane okno zastąpiło istniejące drzwi, czy też dla jego zamontowania dokonano zmiany w konstrukcji budynku /np. poprzez zmniejszenie lub zwiększenie istniejącego otworu/. Z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego można by wyprowadzić wniosek, że wykonanie otworu okiennego nastąpiło "w miejscu wcześniej istniejących drzwi na strych". Skoro wcześniej istniał otwór na drzwi, w który zamontowano okno, powstaje pytanie jaki otwór wykonano dla zamontowania okna? Odpowiedź na to pytanie jest istotna, dla ustalenia czy dla takich robót konieczne jest uzyskanie pozwolenia na budowę /art. 28 Prawa Budowlanego z 1994 r./ lub zgłoszenia przewidzianego w art. 30 ust. 1 pkt 1 tego prawa.