Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz Sędziowie: WSA Magda Froncisz WSA Agnieszka Nawara-Dubiel (spr.) Protokolant: specjalista Anna Chwalibóg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na Uchwałę Rady Gminy Bystra-Sidzina nr XXXIII/257/17 z dnia 28 grudnia 2017 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego miejscowość Bystra Podhalańska w Gminie Bystra- Sidzina I. stwierdza nieważność § 2 pkt 1, pkt 5 i pkt 9 części tekstowej zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Gminy Bystra-Sidzina na rzecz Wojewody Małopolskiego kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wojewoda Małopolski wniósł skargę na uchwałę Nr XXXIII/257/17 Rady Gminy Bystra-Sidzina z dnia 28 grudnia 2017 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego miejscowość Bystra Podhalańska w Gminie Bystra-Sidzina w części obejmującej § 2 pkt 1, pkt 5, pkt 9 oraz wniósł o stwierdzenie nieważności części tekstowej uchwały w zakresie tych przepisów.
Wojewoda zaskarżonej uchwale zarzucił istotne naruszenie zasad sporządzania planu, poprzez niezgodność granic obszaru zmiany planu wyznaczonego w uchwale o przystąpieniu do sporządzania zmiany planu miejscowego z granicami obszaru objętego zaskarżoną zmianą planu miejscowego oraz ustalenie dla terenów oznaczonych symbolem P/U wielu, wewnętrznie sprzecznych, przeznaczeń.
W uzasadnieniu skargi Wojewoda podniósł, że w jego ocenie przedmiotowa uchwała w zakresie § 2 pkt 1, 5 i 9 została podjęta z istotnym naruszeniem zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Rada Gminy Bystra-Sidzina uchwałą Nr XXIV/184/17 z 16 marca 2017 r., przystąpiła do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru obejmującego miejscowość Bystra Podhalańska w Gminie Bystra-Sidzina. Integralną częścią ww. uchwały, zgodnie z jej § 1 ust. 2, jest załącznik graficzny, obrazujący granice obszaru objętego opracowaniem na które składa się kilka nieruchomości. Zdaniem Wojewody w zaskarżonej uchwale zamieszczono jednak postanowienia odnoszące się nie tylko do obszarów wskazanych w uchwale o przystąpieniu, ale także do innych obszarów gminy, objętych dotychczas obowiązującym planem miejscowym, poprzez zmianę postanowień § 3 dotychczasowego planu poprzez dodanie pkt 21, zawierającego definicję "parkingu terenowego" (§ 2 pkt 1 zaskarżonej uchwały), zmianę § 24 ust. 2 pkt 2 lit a) dotychczasowego planu poprzez dopuszczenie zabudowy mieszkaniowej na wszystkich terenach zabudowy produkcyjnej tj. 1P/U-11 P/U a nie tylko w obszarze 11 P/U (§ 2 pkt 5 zaskarżonej uchwały) oraz zmianę § 27 ust. 3 dotychczasowego planu, który dopuszcza na wszystkich terenach zielonych tj. 1Z-77Z obiekty małej architektury oraz parkingi terenowe, a nie tylko w obszarze 77Z (§ 2 pkt 9 zaskarżonej uchwały). Tym samym w ocenie strony skarżącej wprowadzone zaskarżoną uchwałą zmiany odnoszą się nie tylko do obszaru wskazanego w uchwale o przystąpieniu ale do całego obszaru objętego planem tj. uchwały Nr XXIII/148/12 z 12 października 2012 r., co stanowi istotne naruszenie zasad sporządzania planu, o których mowa w art. 17, w związku z art. 14 ust. 1 i ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Wojewoda wskazał ponadto, że dla terenów oznaczonych symbolem P/U, jako przeznaczenie podstawowe wskazano zabudowę produkcyjną, rzemiosła i zabudowę usługową, zaś dotychczasowy plan przewidywał na terenach 1 P/U - 10 P/U jako przeznaczenie uzupełniające mieszkanie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W zaskarżonej uchwale zmieniono treść art. 24 ust.2 pkt 2 lit a) poprzez wykreślenie zapisów o dopuszczeniu mieszkań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (w ramach przeznaczenia uzupełniającego) i wprowadzono w to miejsce nowe przeznaczenie uzupełniające: "zabudowę mieszkaniową", co w ocenie skarżącego doprowadziło do ustalenia w ramach jednego rodzaju terenu odmiennych, czasami sprzecznych ze sobą przeznaczeń i funkcji, albowiem zasady zabudowy i zagospodarowania oraz sposób użytkowania w ramach funkcji mieszkaniowej jest odmienny od funkcji produkcyjnej.