Generalnie nakazy określone w art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ mogą dotyczyć usunięcia nieprawidłowości samego obiektu, co w konkretnym przypadku nie wyklucza nałożenia obowiązku wykonania określonych robót również w lokalu lub lokalach.
Chodzi tu jednak o takie roboty, które mają na celu utrzymanie w należytym stanie obiektu budowlanego jako całości.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ł.M. na decyzję Wojewody K. z dnia 3 sierpnia 1998 r. (...) w przedmiocie usunięcia nieprawidłowości w lokalu - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji jak i utrzymanej nią w mocy decyzji organu pierwszej instancji w zakresie w którym określono termin wykonania robót budowlanych; w pozostałym zakresie uchyla zaskarżoną decyzję jak i utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji; (...).
Decyzją (...) z dnia 22 kwietnia 1998 r. (...) Prezydent Miasta K. działając na podstawie art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm. - obecnie tekst jednolity - Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 - zwanej dalej Prawem budowlanym z 1994 r./, nakazał Ł.M. jako zarządcy budynku położonego w K. przy ul. S., usunięcie nieprawidłowości w lokalu nr 2, określonych w ekspertyzie mykologicznej przez:
- wykonanie przepony izolacyjnej murów konstrukcyjnych pod mieszkaniem, pod stropami piwnic lub wykonanie izolacji poziomej i pionowej murów,
- odgrzybienie ścian i podłóg w lokalu,
- wymianę kanalizacji opadowej budynku i sprawdzenie szczelności kanalizacji w terminie do dnia 30 września 1998 r.
Odwołanie Ł.M. zostało uwzględnione o tyle, że decyzją z dnia 3 sierpnia 1998 r. /znak: (...)/ Wojewoda K. określony termin wykonania robót ustalił na dzień 30 października 1998 r., utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję w pozostałej części. W uzasadnieniu decyzji, odnosząc się do zarzutu odwołania, iż nakazanych robót nie można wykonać, bez wykwaterowania lokatora, podniesiono, że nakazane roboty nie wymagają wykwaterowania mieszkańców. Obowiązek opróżnienia w całości lub części budynku określony został w art. 68 Prawa budowlanego z 1994 r., a w przedmiotowym przypadku nie zachodzi sytuacja bezpośrednio zagrażająca zawalaniem się budynku.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję złożył Ł.M. i zarzucając jej naruszenie prawa wniósł o jej uchylenie. W uzasadnieniu podniósł, że z opinii biegłych na których opiera się decyzja organu, wynika, że aby przeprowadzić remont w sposób nakazany w decyzji należy wykwaterować lokatorów. Ponadto podniósł, że nie ma środków ani na powyższy remont, ani na wykwaterowanie lokatorów. Już wykonane remonty dachu, kominów i instalacji gazowej spowodowały zadłużenie.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda K. wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należy uznać za uzasadnioną acz nie z powodów w niej wywiedzionych. Zgodnie z art. 51 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, Sąd nie jest związany granicami skargi, co pozwala Sądowi na ocenę sprawy w szerszym zakresie niż wynika to z zarzutów skargi. Po pierwsze należy zwrócić uwagę, że część decyzji - zakreślająca termin usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, została wydana bez podstawy prawnej. Powołany w decyzji art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, uprawniający organ do nakazania decyzją usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości kontrolowanego obiektu budowlanego, nie pozwala na określenie terminu, w którym nakazane prace podlegałyby wykonaniu, jako elementu orzeczenia. Nie można tego uznać za przeoczenie ustawodawcy, gdyż na przykład już w następnym artykule /art. 67 ust. 1/ wprowadził on możliwość ustalania terminu wykonania robót w decyzji. W normalnych warunkach /to jest bez rygoru natychmiastowej wykonalności/ decyzja podlega wykonaniu przez adresata z chwilą, gdy stanie się ostateczna.