Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski Sędziowie WSA Krystyna Daniel Mariusz Kotulski / spr. / Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Gminy Iwanowice z dnia 9 października 2002 r. nr XXXVI/233/2002 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectw Gminy I. stwierdza nieważność § 21 pkt 2 zaskarżonej uchwały w zakresie słów "i pod warunkiem wykupu gruntu na ten cel".
Wojewoda Małopolski reprezentowany przez radcę prawnego A. Z., działając na podstawie art. 93 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r., Nr 142, poz.1591 ze zm.) w związku z art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy Iwanowice Nr XXXVI/233/2002 z dnia 9 marca 2010r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego sołectw Gminy Iwanowice, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w części § 21 pkt 2 - w zakresie słów: "i pod warunkiem wykupu gruntu na ten cel".
W uzasadnieniu skargi napisano, że zdaniem strony skarżącej treść zapisu przedmiotowej uchwały w § 21 pkt 2 w brzmieniu "i pod warunkiem wykupu gruntów na ten cel" pozostawała w sprzeczności z obowiązującym porządkiem prawnym w dacie podjęcia przedmiotowej uchwały w szczególności z art. 3 pkt. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010r., nr 243, poz. 1623 z późn. zm). Zdaniem strony skarżącej cytowany przepis w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia przedmiotowej uchwały definiował pojęcie prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, które należało rozumieć jako "tytuł prawny wynikający z prawa własności nieruchomości, użytkowania, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych". Wobec tego w ocenie strony skarżącej ustalenia planu miejscowego w sposób istotny naruszały obowiązujący w dacie podjęcia przedmiotowej uchwały porządek prawny, w ogólności cyt. normę ustawy Prawo Budowlane.
W konkluzji skargi stwierdzono, że zagadnienia dotyczące materii regulowanej odrębnymi powszechnie stosowanymi przepisami prawa nie powinny być określane w prawie miejscowym, tym bardziej niedopuszczalne jest ich modyfikowanie.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy Iwanowice reprezentowana przez wójta Z. G. wniosła o oddalenie skargi.
W uzasadnieniu napisano, że przedmiotowa uchwała stała się aktem prawa miejscowego, zgodnym w całej swojej treści z obowiązującymi w momencie jej uchwalania ustawami, w tym także Prawem budowlanym. Fakt ten jest kluczowy przy stosowaniu jej przepisów. W związku z tym wyjaśniono, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako uchwała rady gminy i akt prawa miejscowego nie naruszał postanowień ustaw stanowiących całość systemu prawnego państwa. W opinii strony przeciwnej do skarżącej ponieważ pojęcie "wykup gruntu na ten cel" nie zostało zdefiniowane w planie zagospodarowania to należy go interpretować zgodnie z odrębnymi powszechnie obowiązującymi aktami prawnymi i zdaniem Wójta znaczenie tego pojęcia zostało ustalone właśnie w oparciu o odrębne powszechnie obowiązujące przepisy. Dodano także, iż ustawa Prawo budowlane w brzmieniu z okresu uchwalania planu regulowała tę kwestię w następujący sposób: art. 32 ust.4 pkt 2 "pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto wykazał prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane". Wskazano, że pojęcie dysponowania nieruchomością na cele budowlane zostało zdefiniowane w ustawie Prawo budowlane, a mianowicie w art. 3 pkt 11, który stanowił "ilekroć w ustawie jest mowa o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane należy przez to rozumieć tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych". Kończąc podkreślono, że definicja ta ma w prawie budowlanym niezmienne brzmienie do dnia dzisiejszego.