Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski Sędziowie WSA Wojciech Jakimowicz / spr. / Jacek Bursa Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi A.R. na uchwałę Rady Gminy Krościenko n/ Dunajcem z dnia 27 lutego 2009 r. nr XXIII/162/2009 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały II. umarza postępowanie w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały III. określa, że zaskarżona uchwała nie może być wykonywana
Rada Gminy Krościenko nad Dunajcem podjęła w dniu 27 lutego 2009 r. uchwałę nr XXIII/162/2009 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Krościenko nad Dunajcem - Zawodzie II (Dz.Urz. Województwa Małopolskiego z dnia 29 kwietnia 2009 r., nr 222, poz. 1593).
Skargę na powyższą uchwałę złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie A. R. podnosząc, iż uchwała ta narusza interes prawny skarżącej oparty na prawie własności działek nr "1", "2", "3", "4", "5", gdyż w ustaleniach planu przewidziana została na tych nieruchomościach droga wewnętrzna oznaczona symbolem KDW. W ocenie skarżącej Rada Gminy Krościenko nad Dunajcem w sposób dowolny ograniczyła prawa własności skarżącej, czym naruszyła przepisy chroniące to prawo, w tym art. 21, art. 64 ust. 3 oraz art. 64 Konstytucji RP.
Skarżąca zarzuciła również wadliwość ustaleń faktycznych poczynionych przez organy w toku procedury planistycznej poprzedzającej uchwalenie przedmiotowego planu, zwłaszcza w zakresie nieuwzględnienia okoliczności, że działki skarżącej znajdują się w terenie osuwiskowym, co sprawia, że projektowana budowa drogi wewnętrznej KDW, tj. ul. S. P. stworzy realne zagrożenie dla budynku mieszkalnego należącego do skarżącej i katastrofę budowlaną. Tym samym organy naruszyły też przepisy dotyczące ochrony środowiska.
W ocenie skarżącej przeznaczenie w planie miejscowym nieruchomości pod drogę wewnętrzną kosztem prywatnej własności nie znajduje podstaw prawnych i jako takie jest podjęte z przekroczeniem władztwa planistycznego.
Skarżąca wskazała również na naruszenie procedury planistycznej polegające na uniemożliwieniu skarżącej zapoznania się projektami planu i prognozą oddziaływania na środowisko.
Jako naruszenie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego skarżąca wskazuje brak podania przez Radę Gminy motywów przyjętego stanowiska, a zwłaszcza powodów, dla których odmówiono dowodom składanym przez skarżącą mocy dowodowej.
Stanowisko swoje skarżąca podtrzymała w piśmie z dnia 26 sierpnia 2008 r. wnosząc również o wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały i o zasądzenie na rzecz skarżącej od Rady Gminy Krościenko nad Dunajcem kosztów postępowania w wysokości 300 zł związanych z opłacaniem porad prawnych i poniesionych na "uzyskanie w Gminie przesłanych dokumentów".
Pismem z dnia 24 sierpnia 2009 r. Przewodniczący Rady Gminy Krościenko nad Dunajcem odniósł się do zarzutów skargi i wniósł o jej oddalenie.
Pełnomocnik skarżącej w pismach procesowych z dnia 29 października 2009 r. i 6 listopada 2009 r. podtrzymał stanowisko skarżącej rozwijając argumentację na jego uzasadnienie oraz wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części § 21 ust. 1 pkt 5 w związku z § 28 oraz w związku z odpowiednimi oznaczeniami na rysunku stanowiącym załącznik nr 1 uchwały
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Podstawowa zasada polskiego sądownictwa administracyjnego została określona w art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz.1269), zgodnie z którym sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Zasada, iż sądy administracyjne dokonują wyłącznie kontroli działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, została również wyartykułowana w art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Z istoty kontroli wynika, że zasadność zaskarżonego aktu podlega ocenie przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie podejmowania tego rozstrzygnięcia. Oznacza to, iż w przedmiotowej sprawie sąd bierze pod uwagę przede wszystkim obowiązujące w dacie podejmowania zaskarżonego aktu regulacje ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r., nr 80, poz. 717 ze zm.).