Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian,, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi S.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania S. P., uchyliło decyzję Prezydenta Miasta K. Nr [...] z dnia [...] odmawiającą ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu 16 budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących wraz z niezbędnymi urządzeniami techniczno-budowlanymi, w tym bezodpływowymi zbiornikami na ścieki, drogą dojazdową i zjazdem na działkach nr ewid. 431 i 467, obręb 0014, przy ul. B. w K., i umorzyło postępowanie I instancji.
Organ II instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
W dniu 18.12.2008r. S. P. złożył w Urzędzie Miejskim w K. wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla ww. inwestycji. Decyzją z dnia [...] (w uzasadnieniu decyzji błędnie [...]) Kolegium uchyliło w całości decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] (w uzasadnieniu błędnie 29.07.2011r.) odmawiającą ustalenia warunków zabudowy dla planowanej inwestycji. W trakcie prowadzonego przez organ I instancji ponownego postępowania, tj. w dniu 9 lutego 2012r. Rada Miejska w Kielcach podjęła uchwałę nr XXIII/493/2012 w sprawie Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "K. Zachód - Obszar V.8 - Stokowa-Brusznia-Grabina", obejmującego część terenu wskazanego we wniosku. Plan ten wszedł w życie w dniu 12.04.2012r. W związku z uchwaleniem planu, organ I instancji pismem z dnia 19.04.2012r. wezwał wnioskodawcę do zmiany granic i zakresu inwestycji. Ponieważ wniosek nie został zmieniony organ opisaną na wstępie decyzją z dnia 2 sierpnia 2012 r. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla planowanej inwestycji.
W odwołaniu S. P. podniósł, że decyzja powyższa jest dla niego krzywdząca i niezrozumiała. Zgodził się na rezygnację z planowanej zabudowy dwóch działek w celu umożliwienia lokalizacji projektowanych dróg, ścieżek rowerowych i uzbrojenia terenu.
Organ odwoławczy uchylając decyzję z dnia [...] i umarzając postępowanie I instancji przedstawił na wstępie rozważania dotyczące przesłanek bezprzedmiotowości postępowania administracyjnego i wskazał na obligatoryjny charakter przepisu art. 105 § 1 k.p.a., niezależnie od tego czy bezprzedmiotowość powstała po upływie określonych w k.p.a. terminów załatwienia sprawy, i czy w sprawie doszło do bezczynności. Następnie organ wyjaśnił, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów i warunków zabudowy następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Dopiero w przypadku braku planu określenie sposobów i warunków zabudowy następuje w decyzji o warunkach zabudowy (art. 59 ust. 1 ustawy). A contrario, nie ma podstaw prawnych do wydania takiej decyzji dla terenów objętych planem miejscowym. Na poparcie swojego stanowiska organ przywołał wyroki NSA w sprawach II OSK 65/06 i II OSK 2/09, a także wyrok WSA w Białymstoku w sprawie II SA/Bk 709/08.