Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak,, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2016r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Wojewody z dnia [...] w przedmiocie przeznaczenia do wykonania świadczeń osobistych na rzecz obrony uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia [...] Wojewoda, po rozpatrzeniu odwołania M. Z., utrzymał w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] w sprawie przeznaczenia do wykonania świadczeń osobistych na rzecz obrony.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Wnioskiem z dnia 2 listopada 2015r. Wojskowy Komendant Uzupełnień wystąpił do organu I instancji o przeznaczenie osób do wykonania świadczeń osobistych na rzecz obrony w celu doprowadzenia żołnierzy/osób do poszczególnych stanowisk Elementów Bazy Mobilizacyjnej.
Mając na uwadze powyższe decyzją z dnia 4 marca 2016r. Burmistrz Miasta i Gminy [...] przeznaczył M. Z. do wykonania świadczeń osobistych na rzecz obrony w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, polegających na doprowadzeniu żołnierzy/osób do poszczególnych stanowisk Elementów Bazy Mobilizacyjnej na rzecz JW 3711-33 Wojskowy Oddział Gospodarczy z siedzibą w Nowej Dębie przez okres do 7 dni. W podstawie prawnej powołano art. 203 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015r. poz. 827 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Ustosunkowując się do twierdzeń M. Z. co do tego, że jego żona jest w piątym miesiącu ciąży i wymaga opieki organ stwierdził, że brak jest przeciwwskazań do wykonania ww. świadczenia, wyjaśniając że obowiązkiem obywatela polskiego jest obrona Ojczyzny.
W dniu 25 marca 2016r. M. Z. wniósł odwołanie od ww. decyzji, a następnie w dniu 5 kwietnia 2016r. przedstawił zaświadczenie, że w dniu 31 marca 2016r. urodziła mu się córka Oliwia, powołując się w związku z tym na art. 206a ust. 1 pkt 6 ustawy. Następnie strona dostarczyła w dniu 15 kwietnia 2016r. do Wojewody Świętokrzyskiego pismo z dnia 4 kwietnia 2016r. informujące o rozwiązaniu z dniem 31 marca 2016r. umowy o pracę z [...] (żona) z powodu upłynięcia czasu, na jaki ta umowa została zawarta.
Pismem z dnia 16 maja 2016r. M. Z. został wezwany do złożenia wyjaśnień i ewentualnego uzupełnienia przedstawionych dokumentów odnośnie ustalenia faktów w zakresie sprawowanej opieki nad dzieckiem do lat ośmiu.
Podczas przeprowadzonego w toku postępowania odwoławczego w dniu 19 maja 2016r. przesłuchania strona podtrzymała swoje wcześniejsze wyjaśnienia i opisała aktualną sytuację domowników zameldowanych pod wspólnym adresem zamieszkania przy ul. Mickiewicza 4 w [...]u. W tym zakresie M. Z. stwierdził, że wobec sytuacji zdrowotnej pozostałych domowników w przypadku zdarzenia losowego np. choroby małżonki żadna z 6 osób nie będzie zdolna do zaopiekowania się jego nowonarodzonym dzieckiem. Z kolei z uzyskanej przez Wojewodę informacji Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia 19 maja 2016r. wynika, że pod ww. adresem jest zameldowanych 9 osób dorosłych (o 3 więcej niż wskazała strona).
Wojewoda Świętokrzyski, po przeanalizowaniu stanu faktycznego niniejszej sprawy, treści rozstrzygnięcia organu I instancji oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów, utrzymał w mocy zakwestionowaną decyzję, wskazując na brak istotnych naruszeń przepisów ustawy oraz postępowania administracyjnego, które skutkowałyby jej uchyleniem. W uzasadnieniu organ, powołując się na zebrany materiał dowodowy, stwierdził że nie zachodzi potrzeba sprawowania przez odwołującego się bezpośredniej, całodobowej opieki nad dzieckiem do lat ośmiu. Aktualnie taką bezpośrednią opiekę nad córką Oliwią sprawuje małżonka strony, która zgodnie z przedstawionym zaświadczeniem została zwolniona z dniem porodu z pracy w Zespole Opieki Zdrowotnej (aktualnie przebywa na urlopie macierzyńskim). Strona nie przedstawiła żadnych dowodów, które potwierdzałyby niepełnosprawność małżonki, inną chorobę lub pozbawienie praw rodzicielskich, świadczących o niemożności sprawowania przez nią opieki nad córką. Ponadto wobec dużej ilości osób zamieszkujących pod wspólnym adresem w zajmowanym lokalu organ II instancji zakwestionował stwierdzenie M. Z., że jego żona wraz z córką nie będą miały pomocy ze strony rodziny. Zauważono przy tym, że w aktualnej sytuacji M. Z. - który pracuje w [...] - pozostawia swoją córkę pod opieką matki na czas dojazdu i godzin pracy. Organ zwrócił uwagę, że zgodnie z wnioskiem okres wykonywania świadczenia określono do 7 dni - co jednak nie znaczy, że świadczenie będzie wykonywane w swoim maksymalnym wymiarze czasowym. Ponadto art. 201 ustawy ogranicza czas wykonywania świadczenia osobistego do 12 godzin i do tego czasu wlicza się czas dojazdu (nie więcej niż 2 godziny) oraz czas przeznaczony na wypoczynek (nie więcej niż 8 godzin), jeśli świadczenie jest wykonywane dłużej niż 12 godzin. W konsekwencji nałożony obowiązek nie zakłóci możliwości sprawowania pośredniej opieki nad małżonką z córką w stopniu większym niż ma to miejsce obecnie, a ponadto nie koliduje z poruszonym przez stronę problemem utrzymania rodziny (art. 204 i art. 205 ustawy).