Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Starszy inspektor sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2019 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...], po rozpatrzeniu odwołania R.S. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta z [...], odmawiającej prawa do dodatku mieszkaniowego, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu Kolegium podniosło, że R.S. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe w lokalu przy ul. [...] w K. Powierzchnia użytkowa tego mieszkania wynosi 45,40m2 i jest większa od powierzchni normatywnej, która wynosi 35,00 m2 dla 1 osoby. Zatem, do obliczenia kwoty dodatku mieszkaniowego przyjąć należy całość wydatków dla powierzchni normatywnej, obliczonych stosownie do treści art. 5 ust. 4 ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Organ wskazał, że wydatki na powierzchnię użytkową w omawianym przypadku wynoszą łącznie 363,78 zł (363,78 zł - wydatki za lokal : 45,40 m2- zajmowana powierzchnia użytkowa lokalu x 35,00 m2 - powierzchnia normatywna = 280,45 zł.) Jeżeli lokal mieszkalny nie jest wyposażony w instalację ciepłej wody, za wydatek, stanowiący podstawę obliczania ryczałtu na zakup opału, uznaje się równowartość 20 kilowatogodzin energii elektrycznej według rachunku za ostatni okres rozliczeniowy, z wyłączeniem opłaty abonamentowej oraz stałych opłat miesięcznych, na każdego członka gospodarstwa. W przedmiotowej sprawie kwota ryczałtu wyniosła 11,44 zł (20 kWh x 0,5721 zł). Wydatki na mieszkanie łącznie wyniosły zatem 291,89 zł (280,45 zł + 11,44 zł).
Z kolei dochód strony za okres trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku wyniósł 4.924,82 zł (świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia 1.477,00 zł x 3= 4.431,00 zł, składki zdrowotne do ZUS 398,79 zł, zwrot nadpłaty z rozliczenia za centralne ogrzewanie 95,03 zł), co w wymiarze miesięcznym daje kwotę 1.641,61 zł i na osobę przypada 1.641,61 zł. Dochód ten nie przekroczył zatem 175% kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym, wynoszącej 1.802,15 zł (1.029,80 zł x 175%).
Następnie Kolegium podkreśliło, że jeżeli średni miesięczny dochód na osobę jest równy lub wyższy od 150% kwoty najniższej emerytury, (czyli 1.029,80 zł), w gospodarstwie jednoosobowym, wówczas dla celów obliczenia dodatku mieszkaniowego przyjmuje się wydatki poniesione przez osobę otrzymującą dodatek mieszkaniowy w wysokości 20% dochodów gospodarstwa domowego w gospodarstwie jednoosobowym. Miesięczny dochód na osobę w gospodarstwie domowym strony wyniósł 1.641,61 zł i jest wyższy od 150% kwoty najniższej emerytury wynoszącej 1.544,70 zł. Zatem do ustalenia wysokości dodatku mieszkaniowego przyjąć należy 20% dochodów gospodarstwa domowego strony, czyli 328,32 zł (1.641,61 zł x 20%). Różnica pomiędzy wydatkami na mieszkanie wynoszącymi łącznie 291,89 zł, a kwotą 328,32 zł stanowi wartość ujemną -36,43 zł, a zatem dodatek mieszkaniowy stronie nie przysługuje.
Odnosząc się do treści odwołania, Kolegium wskazało, że brak jest podstaw do dokonania obliczeń w sposób zaprezentowany przez stronę, gdyż organ I instancji w sposób prawidłowy ustalił dochód wnioskodawcy. SKO dodało, że dodatki mieszkaniowe nie są przyznawane uznaniowo. Przysługujący dodatek i jego wysokość podlegają ścisłemu obliczeniu arytmetycznemu, zależnie od liczebności gospodarstwa domowego, wielkości powierzchni użytkowej mieszkania, wysokości wydatków mieszkaniowych w miesiącu, w którym składany był wniosek i wysokości dochodów, jakie członkowie gospodarstwa domowego uzyskiwali w okresie trzech miesięcy kalendarzowych przed miesiącem, w którym został złożony wniosek (a nie jak twierdzi odwołujący na dzień złożenia wniosku).