Przy wyzbywaniu się własności lub współwłasności obiektu budowlanego inwestor powinien liczyć się z obowiązkami jakie mogą być na niego nałożone w trybie art. 52 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ i możliwość wykonania tych obowiązków sobie zabezpieczyć /np. poprzez odpowiednie zapisy w zawieranych umowach/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marii D., Joanny L. i Stanisława P. na decyzję (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 19 kwietnia 1999 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki części obiektu budowlanego - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Decyzją Burmistrza Miasta M. z dnia 7 grudnia 1996 r. (...) zobowiązano Helenę P. do wykonania w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się tej decyzji projektu powykonawczego wraz z orzeczeniem o stanie technicznym wykonanych drzwi zewnętrznych wraz ze schodami wybudowanymi w budynku mieszkalnym przy ul. K. 57d w M. oraz uzyskania w tym terminie zgody pozostałych współwłaścicieli budynku na pozostawienie wykonanych drzwi i schodów oraz na dokończenie prac budowlanych.
Jako podstawę materialnoprawną tego orzeczenia powołano art. 28, art. 51 ust. 1 pkt 2 i art. 52 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm. - zwanej dalej prawem budowlanym/.
W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że wymienione w niej roboty budowlane zostały wykonane przez współwłaścicielkę posesji Helenę P. bez uzyskania wcześniej decyzji o pozwoleniu na budowę i bez uzyskania zgody wszystkich współwłaścicieli budynku.
Kolejną wydaną w tej sprawie z upoważnienia Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M. decyzją z dnia 22 lutego 1999 r. (...) nakazano Reginie i Marianowi małżonkom S. wykonanie rozbiórki przedmiotowych schodów zewnętrznych wraz z zamurowaniem otworu drzwiowego w budynku mieszkalnym przy ul. K. 57d w M. i wykonanych samowolnie.
Jako podstawę prawną tej decyzji powołał organ orzekający art. 51 ust. 2 w zw. z art. 83 ust. 1 prawa budowlanego oraz art. 104 Kpa.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia podniesiono, że roboty budowlane przy wybijaniu otworu drzwiowego wraz z wykonaniem schodów zewnętrznych były prowadzone przez Helenę P. we wrześniu 1996 r.
Pomimo upływu terminu określonego w ww. decyzji Burmistrza Miasta M. z dnia 7 grudnia 1996 r. określone w tej decyzji czynności nie zostały przez zobowiązaną wykonane. Skutkuje to zastosowaniem treści art. 51 ust. 2 prawa budowlanego. Obowiązek rozbiórki został przy tym skierowany do Reginy i Mariana S., którym w dniu 18.11.1998 r. Helena P. darowała aktem notarialnym swój udział w objętej postępowaniem nieruchomości. Obecnie nieruchomość ta stanowi współwłasność Reginy i Mariana małżonków S. w 12/16 części, Joanny L. w 1/16 części, Reginy S., Stanisława P. i Marii D. po 1/16 części.
W odwołaniu od tej decyzji Regina i Marian małżonkowie S. zarzucili, iż decyzja powinna być skierowana do wszystkich współwłaścicieli budynku, a to w sytuacji gdy nie doszło do zniesienia współwłasności nieruchomości. Sprawa o zniesienie tej współwłasności toczy się przed Sądem Rejonowym w M. pod sygnaturą (...) i dopiero po jej zakończeniu powinna być rozstrzygnięta sprawa administracyjna.
Po rozpoznaniu tego odwołania (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego zaskarżoną decyzją z dnia 19 kwietnia 1999 r. (...) uchylił decyzję organu I instancji w całości i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia z powołaniem się na treść art. 138 par. 2 Kpa.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ odwoławczy zrelacjonował dotychczasowy przebieg postępowania w rozpatrywanej sprawie. Dodatkowo podniósł, że prawa i obowiązki, które wynikają ze stosunków administracyjnoprawnych nie są przedmiotem spadków i darowizn i dlatego też nie ma do nich zastosowania treść art. 30 ust. 4 Kpa. Z tego też powodu przepisu tego nie można zastosować zdaniem organu odwoławczego do przeniesienia na Reginę i Mariana małżonków S. obowiązku, który ciążył wcześniej na Helenie P., która podarowała im swój udział we własności nieruchomości.