Odnosząc się do natomiast do wpływu na byt prawny uchwały Rady Gminy z dnia [...] września 2003 roku wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 roku w sprawie SK 19/06 stwierdzającego niezgodność art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami z art. 2 w związku z art. 84 Konstytucji RP podzielić należy pogląd wyrażony w wyroku z dnia 16 grudnia 2008 roku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ( III SA/Po 406/08 ). Wskazał on, iż stwierdzona przez Trybunał Konstytucyjny niezgodność art. 98 ust. 4 ustawy o gn z art. 2 w związku z art. 84 Konstytucją RP dotyczyła kompetencji zarządu gminy ( obecnie jest to wójt, burmistrz lub prezydent miasta ) do ustalania w drodze decyzji opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek jej podziału. Zarówno z sentencji, jak i uzasadnienia, wyroku Trybunału Konstytucyjnego wynika, że przeprowadzona ocena konstytucyjności nie dotyczyła ustawowego upoważnienia rady gminy do ustalania, w formie uchwały, wysokości stawki opłaty adiacenckiej. Stwierdzona niekonstytucyjność dotyczyła innego przepisu, który, choć zamieszczony w tej samej jednostce redakcyjnej ustawy, określał kompetencję organu wykonawczego gminy do ustalenia opłaty adiacenckiej. W ocenie Sądu, zważywszy na powyższe, uprawniony jest zatem pogląd, iż kwestionowana przez obie strony skarżące uchwała Rady Gminy z dnia [...] września 2003 roku zachowała swą moc obowiązującą do czasu wejścia w życie uchwały tej Rady Nr IX/48/07 z dnia [...] grudnia 2007 roku w sprawie ustalenia stawki procentowej opłaty adiacenckiej, derogującej uchwałę poprzednią.
Przypomnienia wymaga, iż w rozpoznawanej sprawie podstawą materialnoprawną zaskarżonej decyzji były poza omówioną uchwałą Rady Gminy przepisy art. 98 a ust. 1 i 1a ustawy o gn , do których nie odnosił się wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 roku. W świetle ust. 1a art. 98 a ustawy o gn obowiązywanie ( na co wskazano powyżej ) w dniu [...] listopada 2005 roku uchwały Rady Gminy z dnia [...] września 2003 roku uprawniało Wójta Gminy do wymierzenia J. i W.K. opłaty adiacenckiej przy zastosowaniu wynikającej z tej uchwały 50 % stawki. Nie stała temu na przeszkodzie okoliczność, iż obowiązujący na dzień rozstrzygania przez organy obu instancji przepis art. 98a ust. 1 ustawy o gn przewidywał maksymalnie 30 % stawkę opłaty adiacenckiej. Dla oceny praw i obowiązków właściciela nieruchomości podlegającej podziałowi istotny jest bowiem stan prawny obowiązujący w dacie dokonania podziału, a nie w dniu orzekania o opłacie adiacenckiej. Wyjaśnienia wymaga, iż do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 24 sierpnia 2007 roku o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2007 roku Nr 173, poz. 1218 ) rada gminy, najpierw na podstawie art. 98 ust. 4, a następnie art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami uprawniona była do ustalenia wysokości opłaty adiacenckiej w wysokości nie wyższej niż 50 % różnicy wartości nieruchomości. Dopiero przywołana wyżej ustawa nowelizująca, obowiązująca od dnia 22 października 2007 roku, wprowadziła, poprzez art. 1 pkt 38 lit. a, zmianę zezwalając radzie gminy na ustalenie stawki procentowej opłaty adiacenckiej w wysokości nie wyższej niż 30% różnicy wartości nieruchomości. Jednakże ustawodawca obniżając wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej, ustalił jednocześnie zasady jej naliczania w stosunku do nieruchomości, których podziału dokonano przed wejściem w życie obniżonej stawki. Zgodnie z treścią zdania pierwszego dodanego ust. 1a art. 98a ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić, jeżeli w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna, obowiązywała uchwała rady gminy ustalająca wysokość stawki opłaty adiacenckiej. Zdanie drugie powyższego przepisu stanowi natomiast, iż do ustalenia opłaty adiacenckiej przyjmuje się stawkę procentową obowiązującą w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna.