Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Bohdanowicz Sędziowie Sędzia WSA Mirosław Trzecki (spr.) Asesor WSA Joanna Brzezińska Protokolant sekr. sąd. Agata Przybyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Lubuskiego Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w G.. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby stałej oddala skargę.
W dniu [...] września 2006 r. starszy aspirant D.W. skierowany został na badania do Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA, dalej zwanej WKL. Orzeczeniem Nr [...] z dnia [...] maja 2007 r. Wojewódzka Komisja Lekarska MSWiA stwierdziła całkowitą niezdolność do służby w Państwowej Straży Pożarnej bez związku ze służbą D.W.. Powyższe orzeczenie zostało zatwierdzone decyzją z dnia [...] września 2007 r. Okręgowej Komisji Lekarskiej MSWiA, dalej zwanej OKL. Zatwierdzenie przedmiotowego orzeczenia poparte zostało opinią Centralnej Komisji Lekarskiej MSWiA z dnia [...] września 2007 r. (Nr [...]).
Z uwagi na powyższe orzeczenie, decyzją z dnia [...] września 2007 r.
Nr [...] Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej zwolnił ze służby stałej w Państwowej Straży Pożarnej z dniem [...] października 2007 r. starszego aspiranta D.W..
Na skutek odwołania D.W. powyższa decyzja utrzymana została w mocy decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. Nr [...] Komendanta Wojewódzkiego Straży Pożarnej.
W wyniku wniesionej przez D.W. skargi od powyższej decyzji wyrokiem z dnia 20 lutego 2008 r., sygn. akt II SA/Go 841/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. orzekł o uchyleniu decyzji organów II i I instancji. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż zgodnie z treścią art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, dalej zwanej ustawą o PSP, strażaka zwalnia się ze służby w przypadku orzeczenia przez komisję lekarską całkowitej niezdolności do służby. Decyzja taka ma charakter tzw. decyzji związanej, co oznacza, że w wypadku zaistnienia okoliczności opisanej w dyspozycji danego przepisu prawa, organ administracyjny ma obowiązek wydania orzeczenia implikującego określone skutki prawne. Jednocześnie Sąd zauważył, iż decyzję o zwolnieniu ze służby podejmuje organ administracyjny, a zatem to na nim spoczywa ocena czy spełnione zostały przesłanki warunkujące wydanie decyzji o zwolnieniu. W ocenie Sądu, w rozpatrywanej sprawie, nie chodziło o merytoryczną ocenę orzeczenia komisji lekarskiej, gdyż do takiej organ administracyjny nie jest uprawniony, lecz o wyjaśnienie wątpliwości, które powstały w związku z treścią tegoż orzeczenia. Sąd zwrócił uwagę, iż w orzeczeniu Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA jako schorzenie powodujące całkowitą niezdolność skarżącego do służby wskazano zaburzenie osobowości i według tegoż rozpoznania zakwalifikowano skarżącego do kategorii D, czyli uznano, że jest całkowicie niezdolny do służby. Jako podstawę prawną ustalenia zdolności do służby Komisja wskazała § 70 pkt 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (DZ.U. z 1995r. Nr 146, póz. 712) -załącznik nr 2, natomiast jako podstawę prawną ustalenia w zakresie związku schorzenia ze służbą Komisja wskazała rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 września 2005r. (DZ.U. z 2005r. Nr 206 póz. 1723)-załącznik nr 2. Stosownie do treści § 1 pkt 10 wyżej wymienionego rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995r. załącznik nr 2a otrzymuje - nr 3, a załącznik ten odnosi się m.in. do strażaków Państwowej Straży Pożarnej. Sąd zauważył, iż zawarte w orzeczeniu Komisji Lekarskiej rozpoznanie w postaci zaburzeń osobowości nie odpowiada (przynajmniej terminologicznie) wymienionej w § 70 pkt 1, załącznik nr 2 (powinno być - nr 3) wyżej wskazanego rozporządzenia jednostce chorobowej , jaką jest osobowość nieprawidłowa. Nadto z dwóch możliwych do orzeczenia kategorii zdolności do służby, wzajemnie się wykluczających, Komisja wskazała na kategorię D - czyli całkowicie niezdolny do służby. Przy czym kategoria C - w myśl § 1 pkt 3 a wyżej wskazanego rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 listopada 1995r, oznacza: zdolny do służby z ograniczeniem, co oznacza że u osoby badanej stwierdzono przewlekłe schorzenie lub ułomności fizyczne albo psychiczne, które trwale lub czasowo zmniejszają sprawność fizyczną lub psychiczną do służby, ale nie stanowią przeszkody do pełnienia służby na określonym stanowisku. Z orzeczenia Komisji Lekarskiej nie wynika jakie przesłanki legły u podstaw zakwalifikowania skarżącego do kategorii D, czyli uznania skarżącego za całkowicie niezdolnego do służby. W tej sytuacji zasadnym było wyjaśnienie istniejących wątpliwości poprzez sprecyzowanie użytych w orzeczeniu pojęć oraz uzasadnienie przyjętej kategorii zdolności do służby. Nadto jak zauważył Sąd w aktach sprawy brak było końcowego oświadczenia strony oraz dowodu, że organ prowadzący postępowanie pouczył stronę o przysługującym jej prawie - uzasadnia wniosek, że organ prowadzący postępowanie naruszył obowiązek wynikający z art. 10 § 1 k.p.a.