Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Michał Ruszyński Sędziowie Sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) Sędzia WSA Marek Szumilas Protokolant sekretarz sądowy Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2010 r. sprawy ze skargi PT Sp. z o.o. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r., nr XLIII/580/09 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność § 12 pkt 8 lit. c zaskarżonej uchwały, II. określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w części określonej w punkcie I wyroku, III. zasądza od Miasta na rzecz PT Sp. z o.o. kwotę 640 zł (sześćset czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uchwałą z dnia [...] marca 2009 r. nr XLIII/580/09 Rada Miasta uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego miasta. Zaskarżona uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr 60, pod poz. 836 i weszła w życie dnia 2 lipca 2009 r.
W § 12 pkt 8 uchwały zostały ustalone zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów infrastruktury technicznej w zakresie telekomunikacji:
"a) ustala się zapewnienie dostępu w zależności od potrzeb, do istniejącej i/lub rozbudowanej sieci telekomunikacyjnej,
b) nakazuje się skablowanie sieci,
c) zakazuje się lokalizacji nowych stacji bazowych i urządzeń nadawczych i rozbudowy istniejących".
Na powyższą uchwałę, w zakresie obejmującym przepis § 12 pkt 8 lit. c, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła PT Spółka z o.o., na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zaskarżonemu zapisowi uchwały pełnomocnik strony skarżącej zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
- art. 7 w związku z art. 20, 22, 31 ust. 3 i 32 Konstytucji RP,
- art. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz
- art. 6 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym polegające na ograniczeniu swobody działalności gospodarczej w innym niż ustawa akcie prawnym oraz bez koniecznej ku takiemu ograniczeniu przesłanki ważnego interesu publicznego, a także ograniczeniu wolności zabudowy.
Pełnomocnik wniósł o stwierdzenie nieważności ww. uchwały Rady Miasta z dnia [...] marca 2009 r. w zakresie objętym skargą, tj. co do jej § 12 pkt 8 lit. c.
Zdaniem skarżącej Spółki jej interes prawny ma swoje źródło w konstytucyjnie gwarantowanej zasadzie wolności działalności gospodarczej i wolności zabudowy. Z tego względu naruszenie przez Radę Miasta wskazanych wyżej norm prawnych stanowiło równocześnie naruszenie interesu prawnego skarżącej Spółki. Wolność gospodarcza jest publicznym prawem podmiotowym o charakterze negatywnym, któremu odpowiada ogólny obowiązek organów państwowych do nienaruszania - co do zasady - swobody działania beneficjentów tego prawa w sferze działalności gospodarczej. Swoboda działalności gospodarczej obejmuje zatem skierowany do władzy publicznej zakaz arbitralnej ingerencji w sferę zachowań przedsiębiorców.
Pełnomocnik wywiódł, iż obowiązują trzy warunki dopuszczalności ograniczenia wolności gospodarczej - jeden formalny: wyłączność ustawy jako źródła ograniczenia oraz dwa materialne: zastrzeżenie wprowadzenia ograniczeń wyłącznie ze względu na ważny interes publiczny oraz zachowanie zasady proporcjonalności (zakaz nadmiernej ingerencji). Wszelkie ograniczenia zasady swobody działalności gospodarczej mają charakter wyjątku od zasady i nie mogą być rozumiane w sposób rozszerzający, a więc nie można ich domniemywać, bądź też przyjmować w drodze analogii. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, iż "plan zagospodarowania przestrzennego nie może stanowić instrumentu ograniczającego chronioną konstytucyjnie swobodę działań gospodarczych i nakładania ograniczeń o charakterze podmiotowym w zakresie działań konkurencyjnych podmiotów gospodarczych. Plan zagospodarowania przestrzennego jest bowiem aktem prawa miejscowego, a co za tym idzie, powinien odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach prawa materialnego. Ponadto - zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego - ograniczenie wprowadzone z powołaniem się na ważny interes publiczny, powinno być na tyle merytorycznie uzasadnione, że w konflikcie z zasadą swobody działalności gospodarczej rachunek aksjologiczny przeważa na korzyść ograniczenia.