Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy [...] I. stwierdza nieważność § 6 pkt 3 lit. d), h), j), § 16 ust. 1 pkt 3 oraz przepisów Rozdziału 8 zaskarżonej uchwały, II.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Michał Ruszyński Sędziowie Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz (spr.) Asesor WSA Jarosław Piątek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy z dnia 29 stycznia 2018 r., nr XXVIII.204.2018 w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy [...] I. stwierdza nieważność § 6 pkt 3 lit. d), h), j), § 16 ust. 1 pkt 3 oraz przepisów Rozdziału 8 zaskarżonej uchwały, II. oddala skargę w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie strona 1/8

1. Uchwałą z dnia 29 stycznia 2018 r., nr XXVIII.204.2018 Rada Gminy, powołując się na art. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1289 ze zm.; aktualnie tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2010 ze zm.; dalej jako u.c.p.g.), uchwaliła Regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy.

Prokurator Rejonowy zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. powyższą uchwałę w części obejmującej § 6 pkt 3 lit. d), h), j), § 15, § 16 ust. 1 pkt 3 i ust. 3, § 18 ust. 2 i ust. 3 pkt 2 uchwały, zarzucając jej istotne naruszenie art. 7 i art. 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1875), art. 4 ust. 2 u.c.p.g., § 137 i § 118 w zw. z art. 143 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 283), przez:

ustalenie w § 6 pkt 3 lit. d), h) i j) uchwały minimalnej pojemności pojemników dla lokali handlowych i cmentarzy w zależności od ich powierzchni, natomiast dla ogrodów działkowych w ustaleniu o kryterium czasowe, a zatem w oparciu o kryteria nieprzewidziane w art. 4 ust. 2 pkt 2 u.c.p.g., co stanowiło przekroczenie delegacji ustawowej, określenie w § 15 uchwały zasad dotyczących mycia i naprawy pojazdów samochodowych poza myjniami i warsztatami naprawczymi, przez ustanowienie obowiązku niezanieczyszczania środowiska, utrzymania porządku na nieruchomości w sposób zbyt ogólny a przez to niemożliwy do wyegzekwowania, nieprecyzyjny poprzez posłużenie się przykładowym wyliczeniem odpadów, które nie mogą powstawać podczas naprawy samochodu oraz z przekroczeniem upoważnienia ustawowego, przez regulowanie materii dotyczącej zasad odprowadzania ścieków pozostałych po myciu samochodów i związanych z nimi zakazami jako uregulowanej w ustawie z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2017 r., poz. 328) i jej aktach wykonawczych, oraz przez uzależnienie możliwości naprawy samochodów od tego, aby nie stanowiła ona uciążliwości dla mieszkańców nieruchomości sąsiednich, co stanowi materię prawa cywilnego, a zwłaszcza art. 144 k.c., wprowadzenie w § 16 ust. 1 pkt 3 uchwały z przekroczeniem upoważnienia ustawowego bezwzględnego obowiązku prowadzenia psów na smyczy na terenach przeznaczonych do wspólnego użytku, wprowadzenie w § 16 ust. 3 uchwały z przekroczeniem upoważnienia ustawowego zakazu wyprowadzania zwierząt domowych na tereny placów zabaw i gier, piaskownic dla dzieci, kąpielisk oraz terenów objętych zakazem na podstawie odrębnych przepisów, zawarcie z przekroczeniem upoważnienia ustawowego w § 18 ust. 2 uchwały odsyłającej normy definicyjnej zwierząt gospodarskich poprzez odesłanie do ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, uzależnienie w § 18 ust. 3 pkt 2 uchwały hodowli zwierząt gospodarskich od niepowodowania uciążliwości (takich jak hałas i odory) wobec innych osób zamieszkujących w nieruchomości i nieruchomościach sąsiednich, a zatem z przekroczeniem upoważnienia ustawowego poprzez regulowanie materii ustawowej uregulowanej w prawie cywilnym, a zwłaszcza w art. 140 k.c., art. 143 k.c. i art. 144 k.c., niewypełnienie delegacji ustawowej zawartej w art. 4 ust. 2 pkt 7 u.c.p.g., przez brak uregulowania kwestii związanych z zakazem utrzymywania zwierząt gospodarskich na określonych obszarach lub w poszczególnych nieruchomościach.

Strona 1/8