Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Ewa Krawczyk,, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant starszy referent Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2013 r. sprawy ze skargi Gminy B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
Rada Gminy B. w dniu dnia [...] r. podjęła uchwałę Nr [...], wydaną z powołaniem się na przepisy art. 18 ust. 2 pkt 5 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. jedn. Dz.U z 2001, Nr 142, poz. 1591 ze zm.) i art. 15 ust. 2 , art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.jedn. Dz.U.z 2012, poz. 647) w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie mieszkalnictwa i usług, obejmującego tereny położone w obrębie K., w rejonie ulicy [...] i potoku [...]. Wymieniona uchwała doręczona została Wojewodzie [...] w dniu 7 grudnia 2012 r. .
Pismem z dnia 4 stycznia 2013 r. organ nadzoru zawiadomił Radę Miejską w B. o wszczęciu postępowania nadzorczego, a następnie rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] r., działając w trybie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, stwierdził nieważność tej uchwały. W uzasadnieniu organ stwierdził, iż w toku badania legalności uznano, iż uchwała ta została podjęta z istotnym naruszeniem art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. oraz art. 4 ust. 1, art. 15 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy. W pierwszej kolejności organ wskazał, iż nastąpiło istotne naruszenie art. 20 ust. 1 i art. 15 ust. 1 poprzez niedopełnienie wymogu braku sprzeczności przedmiotowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z zapisami obowiązującego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy B. W planie na terenie oznaczonym symbolem 151_M,U-1 dopuszczono zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zabudowę usługową, w tym usługi edukacji, opieki zdrowotnej i pomocy społecznej oraz handlu detalicznego. Natomiast w studium B., dla północnej części tego terenu - kierunek zagospodarowania to zieleń użytkowa. Obszar ten przeznaczony został w studium (rozdział I punkt 2.5.2.3) pod różne formy zieleni urządzonej oraz objęty został zakazem zabudowy z wyjątkiem obiektów małej architektury, placów do gier i zabaw, terenowych urządzeń sportowych i rekreacyjnych oraz obiektów budowalnych nie wymagających pozwolenia na budowę. Tym samym wyklucza to możliwość lokalizacji zabudowy jednorodzinnej oraz usługowej.
Wojewoda podniósł też, iż zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy oraz § 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w planie miejscowym obowiązkowo określa się parametry i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, do których należą linie zabudowy, maksymalna i minimalna intensywność zabudowy, wielkość powierzchni zabudowy, minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej, maksymalną wysokość projektowanej zabudowy oraz geometrię dachów. Dla powyższego, przeznaczonego do zabudowy, terenu nie określono wymaganego parametru w postaci wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki. Wymóg ten wynika z § 4 pkt 6 rozporządzenia i nie jest tożsamy z parametrem intensywności zabudowy wymienionym w art. 15 ust. 2 pkt. 6 ustawy. Plan miejscowy jako akt prawa miejscowego powinien zawierać obowiązujące przepisy w zakresie przeznaczania terenu, jego zagospodarowania i warunków zabudowy, jak również w zakresie innych ustaleń, w tym parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy. Ich pominięcie stanowi w ocenie organu nadzoru istotne naruszenie prawa.