Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Protokolant st. ref. Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2007 sprawy ze skargi (...)S.A. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia (...)r. nr (...) w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/7

Rada Miejska K., działając na podstawie art. 26 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t.j.:. Dz. U. 1999, Nr 15, poz. 139 z późn. zm.), podjęła w dniu (...) r. uchwałę nr (...) w sprawie zmian miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta K. w obszarze dzielnicy (...) w rejonie ulic: (...) - w zakresie wprowadzenia funkcji usług centrotwórczych wraz z urządzeniami towarzyszącymi. W uchwale jako usługi centrotworcze określono usługi handlu (w tym domy handlowe o powierzchni sprzedaży powyżej 1000 m2), oświaty, zdrowia, kultury, administracji, gastronomii, sportu, rekreacji i hotelarstwa oraz instytucje finansowe. W pkt (...) ppkt (...) uchwały dla terenu o symbolu 119a KS ustalono funkcję urządzeń komunikacji samochodowej - parking, zaś jako dopuszczalne użytkowanie ustalono:

- zespół garaży po docelowej realizacji drogi (...) KDZ (...), dostępny z ul. (...) ,

- urządzenia i sieci infrastruktury technicznej, w tym nie związane z funkcją obszaru.

W pkt (...) ppkt (...) uchwały dla terenu o symbolu (...) KS, ustalono funkcję urządzeń komunikacji samochodowej - parking, ustalając jako dopuszczalne użytkowanie:

- garaże,

- urządzenia i sieci infrastruktury technicznej, w tym nie związane z funkcją obszaru.

Nadto, w pkt (...) uchwały, dokonano ustalenia stawki procentowej dla nieruchomości, których wartość wzrasta w związku z uchwaleniem planu (art. 10 ust. 3 cytowanej wyżej ustawy), w ten sposób, że:

a) dla terenów, oznaczonych symbolami (...)UC, (...) UC i (...) KS, stawka wynosi 30%,

b) dla terenów, oznaczonych symbolami (...) KS, (...) KDZ (...),(...) KDZ (...) i (...) KDL (...) stawka wynosi 0%,

c) dla terenów oznaczonych symbolami (...) UA, (...) UA, UH i (...) KS stawki nie ustalono na skutek zachowania dotychczasowych ustaleń planu.

Powyższa uchwała została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa (...) z dnia (...)r., Nr (...), poz. (...).

Pismem z dnia (...)r. (...) S.A. wezwała Radę Miejską K. do usunięcia naruszenia prawa, polegającego na bezpodstawnym ustaleniu stawki 30 % (pkt (...) pkt (...) lit. (...) powyższej uchwały) oraz do skierowania do Prezydenta K. nakazu pobierania jednorazowej opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. W uzasadnieniu Spółka wskazała na dowolność działania organu i niedopuszczalność ustalenia stawki 0%, służącej naliczeniu tzw. renty planistycznej, a nadto na godzące w zasady równości wobec prawa, sprawiedliwości społecznej i działania w zaufaniu do państwa i jego organów,zróżnicowanie wspomnianej stawki dla terenów o symbolach (...) KS i (...) KS, chociaż w istocie zmiana planu zakłada bardziej korzystne wykorzystanie terenu o symbolu (...) KS, dopuszczając budowę zespołu garaży. Spółka wskazała nadto, iż takie rozwiązanie narusza jej interes prawny, jako że w dacie podjęcia uchwały była użytkownikiem wieczystym działek, położonych na terenie objętym uchwałą i po ich zbyciu, podjęto próbę obciążenia jej opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Spółka zarzuciła nadto, iż zaskarżona uchwała narusza przepisy kodeksu cywilnego oraz ustawę o ochronie przyrody.

Strona 1/7