Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.), Sędzia WSA Artur Żurawik, Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 marca 2018 r. sprawy ze skarg G. A. i M. S. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r. nr [...], 2. zasądza od Wojewody Śląskiego na rzecz G. A. kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych i M. S. kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Wojewody Śląskiego z [...]r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z [...]r. znak: [...], zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej "A" numer [...] na dachu istniejącego budynku przy ul. [...] w B. na działce 1, obręb B.
Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.
W dniu [...] r. firma "B" sp. z o.o. (dalej: Spółka, Inwestor) wystąpiła do Prezydenta Miasta B. (dalej: Prezydent) o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej "A" numer [...] na dachu istniejącego budynku przy ul. [...] w B., na działce nr 1.
Prezydent trzykrotnie decyzjami z [...] r., z [...] r. i z [...] r. odmawiał zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę ww. inwestycji. Negatywne stanowisko organu I instancji w kwestii przedmiotowej inwestycji było uzasadnione dwoma okolicznościami.
Po pierwsze - zgodnie z obowiązującym planem miejscowym, zatwierdzonym uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w B. z [...] r., działka nr 1 położona jest w jednostce strukturalnej planu oznaczonej symbolem MN-45, a wedle § 9 przeznaczeniem podstawowym tego terenu jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, wolno stojąca z możliwością lokalizacji obiektów i urządzeń związanych z infrastrukturą techniczną, w tym ulic wewnętrznych, ciągów pieszych i rowerowych. Dla tej zabudowy plan określa jej maksymalną wysokość tj. 10 m. W § 8 planu, w zakresie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej ustalono: zasady obsługi komunikacyjnej, zasady zaopatrzenia w wodę, zasady odprowadzenia ścieków sanitarnych, zasady odprowadzenia wód i ścieków deszczowych, zasady zaopatrzenia w energię elektryczną oraz zasady zaopatrzenia w gaz. Ustalenia planu nie poruszają kwestii dotyczącej infrastruktury telekomunikacyjnej. W § 5 planu wskazano m.in. na obowiązek zachowania wysokich walorów architektonicznych obiektów budowlanych oraz wprowadzono zakaz lokalizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, z wyjątkiem dróg publicznych oraz sieci kanalizacyjnych, rurociągów służących do przesyłania wody oraz gazociągów. W planie brak jest jakichkolwiek regulacji dotyczących stacji bazowych telefonii komórkowej. Skoro obowiązujący plan miejscowy nie reguluje odrębnie kwestii wysokości zabudowy dla obiektów typu stacje bazowe telefonii komórkowej, wskazane w planie ograniczenie wysokości zabudowy odnieść należy również do tego typu budowli.
Po wtóre - zdaniem organu I instancji, przedmiotowej inwestycji nie można zakwalifikować do infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu. Zgodnie z art. 46 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych: "Jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu". W myśl art. 2 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, do infrastruktury o nieznacznym oddziaływaniu, zalicza się: "kanalizacją kablową, linię kablową podziemną, instalację radiokomunikacyjną wraz z konstrukcją wsporczą do wysokości 5 m, szafy i słupki telekomunikacyjne oraz inne podobne urządzenia i obiekty, a także związany z nimi osprzęt i urządzenia zasilające, jeżeli nie są zaliczone do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko lub nie stanowią ja przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na obszary Natura 2000 ". Wobec tego, nieznacznie oddziałują te inwestycje, które nie są zaliczone do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko lub nie stanowią przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na obszary Natura 2000, a nadto których konstrukcja wsporcza nie przekracza wysokości 5 m. Wymogów tych (nieznacznego oddziaływania) nie spełnia projektowana stacja bazowa telefonii komórkowej, obejmująca swym zakresem budowę antenowej konstrukcji wsporczej o wys. 12,70 m (13,70 m z odgromnikiem) na dachu istniejącego budynku, zamontowanie na niej 6 szt. anten sektorowych i 3 szt. anten radioliniowych, montaż rządzeń sterujących APM i modułów RRU na konstrukcjach wsporczych oraz zasilanie w energię elektryczną.