Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.), Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant Specjalista Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia "A" w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko 1) uchyla zaskarżoną decyzję i orzeka, że nie podlega ona wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz skarżącego Stowarzyszenia kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2013 r., sygn. akt II SA/Gl Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił decyzję kasacyjną z dnia [...] r., znak: [...], wydaną przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. Decyzją tą organ II instancji uchylił decyzję Burmistrza Z. z dnia [...] roku odmawiającą wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przedsięwzięcia polegającego na budowie kolei linowej krzesełkowej w masywie [...] w K. (w miejsce istniejących orczykowych wyciągów narciarskich V i VI) i przekazał sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia. Decyzja organu I instancji odmawiająca ustalenia środowiskowych uwarunkowań przedmiotowego przedsięwzięcia została wydana w związku z brakiem uzgodnienia warunków jego realizacji przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w K. W postanowieniu z dnia [...] r. organ ten stwierdził bowiem, że sporządzony przez inwestora raport oddziaływania projektowanego przedsięwzięcia na środowisko nie został w należyty sposób uzupełniony o wskazane przez niego dane dotyczące obszarów chronionych, na których miała zostać zrealizowana inwestycja. Dane te dotyczyły lokalizacji siedlisk przyrodniczych i środowisk wskazanych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 listopada 2009 r. nr 2009/147/WE w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz. U. UE. L z 2009r., Nr 20, s. 7) - zwanej I dyrektywą ptasią oraz dyrektywy Rady z dnia 21 maja 1992 r. nr 92/43/WE w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory ( Dz. U. UE. L. z 1992 r. Nr 206, s. 7 ) - zwanej II dyrektywą siedliskową.
Powodem uchylenia przez WSA w Gliwicach przedmiotowego orzeczenia było naruszenie przez Kolegium art. 138 § 2 k.p.a. W przekonaniu WSA w okolicznościach niniejszej sprawy nie mogło bowiem dojść do uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania mu sprawy do ponownego rozpatrzenia z jedynym wskazaniem dotyczącym ponownego uzgodnienia planowanej inwestycji z RDOŚ. Z uzasadnienia decyzji SKO w B. wynikało bowiem, że organ ten uznał za zasadne zarzuty wnoszącego odwołanie inwestora - "A" S.A. skierowane pod adresem niezaskarżalnego postanowienia RDOŚ w K., a samo to postanowienie za wydane z przekroczeniem granic uznania administracyjnego. W związku z tym Kolegium nakazało Burmistrzowi Miasta Z. ponowne wystąpienie do RDOŚ o wydanie postanowienia uzgadniającego decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach. Stanowiska tego nie podzielił skład orzekający Sądu stwierdzając, że skoro Kolegium uznało niezaskarżalne postanowienie RDOŚ z dnia [...]roku za wydane z naruszeniem prawa to winno ono sprawę rozstrzygnąć merytorycznie. WSA dodał też, że niewątpliwie zarzuty wobec niezaskarżalnego postanowienia mogły zostać stosownie do art. 142 k.p.a. podniesione tylko w odwołaniu i do tych o zarzutów organ odwoławczy winien był odnieść się w uzasadnieniu swojej decyzji, a w konsekwencji skutkować to winno merytorycznym rozpoznaniem sprawy (bez uwzględnienia treści postanowienia).