Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Broda (spr.),, Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Protokolant starszy referent Barbara Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2017 r. sprawy ze skargi Gminy Jaworzno na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia 6 października 2016 r. nr IFIII.4131.1.111.2016 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
W dniu 30 sierpnia 2016 r. Rada Miejska w Jaworznie podjęła uchwałę Nr XX/311/2016 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu górniczego "Byczyna" w Jaworznie.
Pismem z dnia 6 września 2016r. znak: UA- ZP.6721.2.19.2016 Prezydent Miasta Jaworzna przekazał organowi nadzoru dokumentację prac planistycznych odzwierciedlającą przebieg postępowania w sprawie uchwalenia planu miejscowego, a następnie w dniu 9 września 2016r. przedłożył przedmiotową uchwałę celem zbadania jej zgodności z prawem.
W dniu 16 września 2016 r. organ nadzoru wszczął postępowanie nadzorcze oraz poinformował Gminę o możliwości złożenia wyjaśnień. W wyniku czego pismem z dnia 27 września 2016 r. Prezydent Miasta Jaworzno złożył wyjaśnienia odnoszące się do stwierdzonych przez organ nadzoru nieprawidłowości.
W dniu 6 października 2016r. Wojewoda Śląski wydał na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 446 z późn. zm.) w związku z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 778 ze zm., dalej: "u.p.z.p.") rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzając nieważność uchwały Rady Miejskiej w Jaworznie z dnia 30 sierpnia 2016r. w części wskazanej w rozstrzygnięciu. Uzasadniając przyjęte stanowisko organ nadzoru stwierdził, że zakwestionowana uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, bowiem dla określonych terenów wskazała kategorie szkód górniczych, które są jedynie prognozą spodziewanych skutków eksploatacji. Nadto wyznaczyła obszary do objęcia ochroną w drodze filarów ochronnych, co w ocenie organu nadzoru stanowi ingerencję w kompetencje organu koncesyjnego. Jako niedopuszczalne organ wskazał wymienianie w planie konkretnego przedsiębiorstwa, od którego inwestor powinien uzyskać informacje o aktualnych warunkach geologiczno-górniczych. Tak sformułowany obowiązek, pozbawiony jest bowiem podstawy prawnej. Organ podniósł również, że żaden z obowiązujących aktów prawa, nie dał radzie gminy uprawnień do nadawania postanowieniom miejskiego programu funkcjonalno-użytkowego rangi przepisów prawa miejscowego, a tak się stało, gdy do tekstu planu wpisano postulaty tego programu. Chcąc uwzględnić postulaty wskazanego programu, gmina winna była zamienić je na konkretne postanowienia planu. Jako niedopuszczalne, organ potraktował zapisy planu mówiące o przebudowie skweru centrum Byczyny, bowiem przepis ten nie określa adresata tego obowiązku a nadto zawiera nakaz przebudowy drogi na ciąg pieszo-jezdny oraz budowę parkingu bez wskazania terenów pod realizację tej inwestycji. Organ odniósł się również do utworzenia strefy zamieszkania z pierwszeństwem pieszych, wskazując, że w ramach posiadanej delegacji ustawowej rada gminy nie posiada kompetencji do rozstrzygania w ramach planu miejscowego o zasadach ruchu drogowego, w tym do ograniczania prędkości, poprzez utworzenie strefy zamieszkania, czy decydowania o pierwszeństwie ruchu pieszych. Organ zakwestionował również regulację nakazującą zachowanie w większości istniejących drzew, bez wskazania, które drzewa winny być zachowane oraz doprecyzowania pojęcia "większość". Nadto ingerencję w tym zakresie w kompetencje organu wykonawczego uprawnionego do wydawania zezwoleń na wycinkę drzew. Odnosząc się do kolejnego zapisu dotyczącego zalesiania terenów podmokłych i zdrenowanych, organ nadzoru wskazał, że na rysunku planu nie zaznaczono tych obszarów, tym samym nie zostały one zdefiniowane. Jako niedopuszczalne, organ uznał również ograniczenie prawa własności nieruchomości położonych w jednostce planu oznaczonej symbolem MN20, dla których plan przewiduje możliwość zagospodarowania jedynie w ramach jednorodnej koncepcji architektonicznej, wskazując przy tym, że rada miała możliwość określenia stosownych wskaźników i parametrów kształtowania zabudowy, natomiast taki zapis uniemożliwia zagospodarowanie nieruchomości, bez uprzedniego opracowania koncepcji architektonicznej dla całego terenu.