Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Magdalena Dobek - Rak (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Pazdykiewicz po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2019 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. K. i W. K. na uchwałę Rady Gminy z dnia 14 listopada 2014 r. nr [...] w sprawie przyjęcia "G. p. o .n. z. g. na lata 2015-2018" oraz "G. e. z." 1. stwierdza, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa w § 1 uchwały oraz w jej załączniku, w części dotyczącej przyjęcia "G. e. z.", w zakresie obejmującym kartę, 2. zasądza od Rady Gminy solidarnie na rzecz skarżących M. K. i W. K. kwotę 814 (osiemset czternaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
M. K. i W. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę nr L/418/2014 Rady Gminy z dnia 14 listopada 2014 r. w sprawie przyjęcia "Gminnego programu opieki nad zabytkami gminy na lata 2015-2018" oraz "Gminnej ewidencji zabytków".
Skarga została wniesiona w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
W dniu 14 listopada 2014 r. Rada Gminy podjęła uchwałę nr L/418/2014 w sprawie przyjęcia "Gminnego programu opieki nad zabytkami gminy na lata 2015-2018" oraz "Gminnej ewidencji zabytków" (Dz. Urz. Woj. z 2014 r. poz. 4277).
Skarżący są właścicielami nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym zlokalizowanej w B. u zbiegu ul. D. i G. a stanowiącej działkę oznaczoną nr [..], dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr [..].
Budynek mieszkalny został wpisany do gminnej ewidencji zabytków Gminy pod nr [..].
Pismem z dnia 15 października 2018 r. skarżący wezwali organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez wykreślenie ich nieruchomości z gminnej ewidencji zabytków. W wezwaniu wskazali, że budynek nie spełnia ustawowej definicji zabytku określonej w art. 3 pkt. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t.j.: Dz.U. z 2014, poz. 1446 ze zm.), zwanej dalej u.o.z., zgodnie z którym za zabytek uznaje się nieruchomość lub rzecz ruchomą, ich część lub zespoły będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenie, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. Według nich wskazany budynek nie posiada żadnych cech kwalifikujących jako zabytek. Sam wiek budynku nie przesadza o istnieniu wartości historycznej, artystycznej lub naukowej. W związku z tym należy uznać, że wpis budynku do Gminnej ewidencji zabytków budynku nastąpił w sposób dowolny i arbitralny.
Organ nie ustosunkował się do wezwania skarżących o usunięcie naruszenia prawa.
Zaskarżając uchwałę Rady Gminy z dnia 14 listopada 2014 r. w całości, skarżący zarzucili:
1) naruszenie art. 2 i art. 7 Konstytucji RP w zw. z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r., Nr 75, poz. 474), poprzez podjęcie uchwały przez organ niewłaściwy, co stanowi istotne naruszenie prawa,
2) błędną wykładnię art. 3 pkt 1 u.o.z., a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie art. 22 ust. 5 tej ustawy, poprzez ujęcie w gminnej ewidencji zabytków Gminy pod numerem [..] budynku mieszkalnego, zlokalizowanego w B. u zbiegu ul. D. i G., posadowionego na nieruchomości stanowiącej działkę oznaczoną numerem [..], dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą [..], będącej współwłasnością M. K. i W. K., pomimo że budynek ten nie spełnia ustawowej definicji zabytku określonej w przepisie art. 3 pkt 1 ustawy ww. ustawy, co doprowadziło do ograniczenia prawa własności skarżących.