Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędzia NSA Andrzej Przybielski Protokolant Starszy Referent Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2008 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. N. i A. Sz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5 sierpnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej oddala skargę.
Decyzją z dnia 10 czerwca 2008 r. Wójt Gminy, na podstawie art. 98 a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. Nr 261 z 2004 r., poz. 2603 ze zm.) oraz Uchwały Rady Gminy Nr [...] z dnia 21 września 2000 r. w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej związanej ze wzrostem wartości nieruchomości w wyniku jej podziału, ustalił dla A. N. i A. S. opłatę adiacencką w wysokości 94 900 zł w związku ze wzrostem wartości nieruchomości związanym z wydaniem decyzji o zatwierdzeniu podziału nieruchomości położonej w obrębie ewidencyjnym S. oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 344 o powierzchni 1,6000 ha. W uzasadnieniu organ wskazał, że nieruchomość stanowiąca własność A. N. i A. S. położona w obrębie ewidencyjnym S., oznaczona jako działka nr 344 zapisana w kw [...], przeznaczona została w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę funkcji usługowych wraz z urządzeniami budowlanymi. Ostateczną decyzją Wójta Gminy z dnia 19 stycznia 2006 r. zatwierdzony został podział tej nieruchomości na trzynaście nowo utworzonych działek gruntu. Zgodnie z aktualnie obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego wydzielone działki o nr 344/1 do 344/6 oraz 344/8 do 344/13 znajdują się na terenach zabudowy funkcji usługowych wraz z urządzeniami budowlanymi, natomiast działka nr 344/7 stanowi drogę wewnętrzną. Organ ustalił, że w wyniku podziału wartość nieruchomości wzrosła o kwotę 189 800 zł. Okoliczność ta uzasadnia z mocy art. 98a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ustalenie opłaty adiacenckiej. Organ wskazał, iż zgodnie z art. 98a ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami do ustalenia opłaty adiacenckiejj przyjmuje się stawkę procentową obowiązującą w dniu, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna. Z uchwały Rady Gminy nr [...] z dnia 21 września 2000 r. w sprawie ustalenia wartości stawki procentowej opłaty adiacenckiej związanej ze wzrostem wartości nieruchomości w wyniku jej podziału wynika stawka opłaty w wysokości 50 %. Wysokość opłaty wynosi zatem 94 900 zł.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła A. N. i A. S., domagając się jej uchylenia i umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego. Skarżące podniosły zarzut błędnego przyjęcia stawki 50% wynikającej z nieobowiązującej już uchwały Rady Gminy nr [...] z dnia 21 września 2000 r. w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej związanej ze wzrostem wartości nieruchomości w wyniku jej podziału. W odwołaniu wskazano, iż zgodnie z art. 98 a ustawy o gospodarce nieruchomościami stawka określona w uchwale nie może przekraczać 30 % wzrostu wartości nieruchomości, a uchwała przewidująca stawkę 50 % została uchylona uchwałą z dnia 30 maja 2007 r., w której stawkę tę określono na 20 %. Skarżące zarzuciły, iż przepis prawny, który utracił moc nie może stanowić podstawy wydania decyzji i wskazały, iż naliczanie opłaty przez Radę Gminy dopiero od połowy 2007 r. narusza konstytucyjną zasadę równości wobec prawa osób, którym tę opłatę się nalicza wobec osób, którym tej opłaty naliczyć już nie można z powodu przedawnienia. Nadto skarżące podniosły szereg zarzutów dotyczących sporządzenia operatu szacunkowego, wskazując, iż zawiera on błędy formalne dotyczące daty sporządzenia operatu, daty wizji lokalnej i daty sporządzenia wyceny, w operacie szacunkowym nie powołano uchwały Rady Gminy o planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 344, co nasuwa uzasadnione przypuszczenie, że w wycenie wartości nieruchomości nie zostały wzięte pod uwagę istotne dla wartości nieruchomości elementy wynikające z planu zagospodarowania przestrzennego, w operacie szacunkowym nie udokumentowano stanu nieruchomości na dzień, w którym decyzja o podziale stała się ostateczna, a rzeczoznawca przyjął stan terenu na moment przeprowadzania wizji. Skarżące wskazały również na błędny dobór par porównawczych nieruchomości i błędną ocenę wzrostu wartości nieruchomości. Nadto stwierdziły one, iż jako siostry nie posiadają wspólnoty majątkowej, zatem opłata powinna zostać naliczona dla każdej z nich osobno w wysokości zależnej od posiadanych udziałów w nieruchomości.