Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Sekretarz Sądowy Agnieszka Bednarczyk po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy z dnia 28 czerwca 2007 r. nr [...] w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej dotyczącej jednorazowej opłaty za wzrost wartości nieruchomości w związku z wydanymi decyzjami o ustaleniu warunków zabudowy i o lokalizacji inwestycji celu publicznego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Uchwałą Nr [...] z dnia 28 czerwca 2007 r. Rada Gminy w ustaliła 25% stawkę służącą naliczeniu jednorazowej opłaty pobieranej w związku ze zbyciem nieruchomości, której wartość wzrosła w wyniku ustalenia sposobu zagospodarowania nieruchomości w drodze decyzji o warunkach zabudowy i lokalizacji inwestycji celu publicznego. W uchwale wskazano, ze została ona podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U nr 142 poz. 1591 ze zm.) oraz art. 58 ust. 2, art. 63 ust. 3 i art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( (Dz. Nr 80 poz. 717 ze zm.).
Prokurator Rejonowy wniósł skargę na powyższą uchwałę. Zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego - art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 58 ust. 2, art. 63 ust. 3 w zw. z art. 36 ust. 4 i art. 37 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały.
W uzasadnieniu skargi wskazno, że zaskarżona uchwała ustaliła stawkę opłaty w wysokości 25% w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym wydaniem decyzji o warunkach zabudowy. Rada podjęła przedmiotową uchwałę bez podstawy prawnej, albowiem ani art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, ani przepisy ustawy o zagospodarowaniu i planowaniu przestrzennym nie dają podstawy do pobierania opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości związanej z ustaleniem warunków zabudowy lub warunków lokalizacji inwestycji celu publicznego, ani do ustalania stawki takiej opłaty. Przepis art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym daje jedynie podstawę do ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w następstwie uchwalenia bądź zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Stawkę tej opłaty określa rada gminy w uchwale o planie. Skarżący powołał się w powyższym zakresie na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2008 r. sygn. II OSK 1887/07, w którym wyrażono takie samo stanowisko.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy wniosła o jej oddalenie stojąc na stanowisku, że zaskarżonej uchwale nie można zarzucić istotnego naruszenia prawa, z uwagi na możliwość odpowiednie stosowania regulacji art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym do sytuacji wzrostu wartości nieruchomości w związku z ustaleniem w decyzji warunków zabudowy lub warunków lokalizacji inwestycji celu publicznego. Rada Gminy stwierdziła, że skoro istnieje możliwość pobrania opłaty planistycznej przy braku planu zagospodarowania, to radzie gminy przysługuje kompetencja do ustalenia stawki opłaty planistycznej. Nadto wskazała ona, że Wojewoda w ramach sprawowania nadzoru nad samorządem gminnym nie wniósł żadnych zastrzeżeń do zaskarżonej uchwały, co dodatkowo potwierdza słuszność przyjętego w niej rozwiązania.