Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w dniu 1 października 2014 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Zarządu Gminy z dnia 1 czerwca 1999 r., nr 10/99 w sprawie opłaty za podłączenia do urządzeń zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę i kanalizację sanitarną stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
W dniu 1 czerwca 1999 roku Zarząd Gminy [...], działając na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. Nr 13, poz. 74 ze zm.) oraz § 3 i § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1996 roku w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz zasad ustalania opłat za wodę i wprowadzanie ścieków (Dz.U.
Nr 151, poz. 716 ze zm.), podjął Uchwałę Nr [...] w sprawie opłaty za podłączenia do urządzeń zbiorowego zaopatrzenia wsi w wodę i kanalizację sanitarną.
Skargę na powyższą uchwałę wniósł Prokurator Rejonowy, zaskarżając ją w całości i zarzucając naruszenie prawa, tj. art. 18 ust. 1 ustawy z dnia
8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym poprzez błędne uznanie, że przepis ten stanowi podstawę prawną do zobowiązania inwestorów w gminie [...] do ponoszenia kosztów przyłączenia do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.
W związku z tak sformułowanym zarzutem Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały.
W uzasadnieniu skargi Prokurator podniósł, wskazując na utrwalony w orzecznictwie pogląd, że organ samorządu terytorialnego nie jest upoważniony do nakładania na inne podmioty kosztów budowy infrastruktury wodociągowej i sanitarnej. Jedyną formą partycypacji w budowie infrastruktury technicznej są opłaty adiacenckie, wydawane w formie decyzji administracyjnej na podstawie art. 144 i 148 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Prokurator wyjaśnił również, że zaskarżony akt prawny jednostki samorządu terytorialnego ma charakter generalny i abstrakcyjny i - jako skierowany do bliżej nieokreślonej grupy adresatów, a nakładający nie nią obowiązek partycypacji w budowie sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, wydany jest bez podstawy prawnej, której nie może stanowić przepis art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy [...] wniósł o jej oddalenie, wskazując jednocześnie, że sprawa winna być rozpoznawana według stanu prawnego obowiązującego na dzień podjęcia zaskarżonej uchwały, w związku z czym zastosowanie znajdzie ustawa z dnia 24 października 1974 roku Prawo wodne.
Organ, przywoławszy treść art. 99 ww. ustawy dot. wykonywania urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacyjnych stwierdził, że na chwilę obecną zasady finansowania budowy sieci kanalizacyjnej zostały określone w ustawie z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tejże ustawy zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy. Przywołując z kolei art. 15 ww. ustawy organ stanął na stanowisku, że właściciela nieruchomości, która mu uzyskać dostęp do sieci obciążają koszty wykonania przyłącza (odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej) oraz infrastruktury pomiarowej służącej do obsługi jego nieruchomości.