Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Orłowska-Marczulin, Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz, Asesor WSA Krzysztof Retyk (spr.), Protokolant Agnieszka Januszewska, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. D. na decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Odział Rejonowy z dnia 16 października 2000 r. NR [...] w przedmiocie zwolnienia osobnej kwatery stałej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Oddział Terenowy nr [...] z dnia 11 sierpnia 2000 r. 2. ustala, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji nie mogą być wykonane, 3. zasądza od Dyrektora Wojskowej Agencji Mieszkaniowej Odział Rejonowy kwotę 265, 00 zł (dwieście sześćdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Dyrektor Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją Nr [...] z dnia 11.08.2000 r. nakazał skarżącemu opuszczenie dotychczas zajmowanej kwatery wraz ze wszystkimi osobami wspólnie ją zamieszkującymi i przekazanie jej w stanie wolnym terminie do dnia 30.09.2000 r.
Od decyzji organu I instancji skarżący odwołał się, zarzucając zaskarżonej decyzji błędne ustalenia faktyczne i wnosząc o jej uchylenie. Skarżący wskazał, że nie skorzystał z pomocy finansowej z funduszu mieszkaniowego MON. Przyznano mu ulgę tylko w formie zwrotnej, dokonując jej przelewu na konto spółdzielni.
Rozpatrując sprawę organ II instancji uznał, że decyzja organu I instancji jest zasadna i nie narusza obowiązujących przepisów. Jego zdaniem z dokumentów, którymi dysponuje organ II instancji wynika fakt skorzystania przez skarżącego z pomocy finansowej na uzupełnienie wkładu mieszkaniowego. Świadczenie to zostało przyznane na wniosek zainteresowanego przez Szefa SziB POW , zgodnie z § 10 uchwały Nr 154 Rady Ministrów z dnia 06.07.1973 r. w sprawie pomocy Państwa dla żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej na budownictwo mieszkaniowe (Monitor Polski Nr 32, poz. 193) oraz § 3 zarządzenia Nr 72/ MON z dnia 10.08.1973 r. w sprawie zasad i trybu przyznawania pomocy z funduszu mieszkaniowego na budownictwo mieszkaniowe (Dz. Rozkazów MON Nr 21, paz. 104).
Wskazywanie przez odwołującego się na fakt skorzystania z pomocy finansowej tylko w formie zaliczkowej nie może mieć znaczenia, bowiem ustawodawca w art. 87 ust. 1 przywołanej ustawy postanowił, że pomoc finansowa przyznana zarówno w formie zaliczkowej, jak i bezzwrotnej, na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów, stanowi ekwiwalent pieniężny w zamian za rezygnacje z kwatery, o którym mowa wart. 24 ust. 1 p. 2 ustawy. Ponadto zdaniem organu II instancji ustawodawca postanowił w art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy, że osoba, o której mowa wart. 23 ust. 1 ustawy (tj. osoba uprawniona -emeryt, rencista wojskowy) jest obowiązana przekazać do dyspozycji Agencji dotychczas zajmowana kwaterę, jeżeli osoba ta otrzymała pomoc finansową na budownictwo mieszkaniowe, udzieloną na podstawie dotychczas obowiązujących przepisów.
W związku z tym, że ustawodawca postawił znak równości pomiędzy pomocą finansową (przyznaną zarówno w formie zaliczkowej jak i bezzwrotną) a ekwiwalentem pieniężnym, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy, co powoduje, że osoba, której przyznano pomoc finansową ma obowiązek zwolnienia zajmowanej kwatery. Organ uznał, iż rezygnacja skarżącego z dalszego oczekiwania na przydział lokalu spółdzielczego nie może skutkować przywróceniem prawa do osobnej kwatery stałej, ponieważ nie został dokonany w tym czasie zwrot uzyskanej pomocy finansowej.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 stycznia 1994 r. w sprawie zasad przyznawania i wysokości pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego przez osoby uprawnione do osobnej kwatery stałej (Dz.U. Nr 16, poz. 53) umożliwiało zwrot pomocy finansowej w wysokości zrewaloryzowanej, tj. uwzględniającej koszt 1 m2 powierzchni użytkowej obowiązującego w dniu wejścia w życie rozporządzenia.