Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Jolanta Górska sędzia WSA Janina Guść Protokolant Agnieszka Dobroń po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi F. M. oraz Z. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora nadzoru Budowlanego z dnia 16 maja 2001 r. nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.
Decyzją z dnia 30 października 2000 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, powołując się m.in. na art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane, nakazał G. M. oraz F. M. rozebrać obiekt budowlany zlokalizowany na działce nr [...] w B.
Uzasadniając decyzję organ administracji publicznej stwierdził, że podczas oględzin ustalono, że obiekt budowlany, którego dotyczy decyzja, jest to drewniany, z dwuspadowym, niesymetrycznym dachem obiekt budowlany pełniący funkcję letniskową, posadowiony na punktowych fundamentach wykonanych z betonowych bloczków. Wskazano, że na podstawie oświadczenia G. M. ustalono, iż powstał on w 1987 r. bez wymaganego pozwolenia na budowę. W ten sam sposób ustalono też, że nieruchomość, na której stoi jest własnością G. M., zaś sam obiekt jest własnością jej syna F. M. Ustalono też, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr [...] jest przeznaczona pod las.
W odwołaniu od tej decyzji G. M. oraz F. M. wnosili o jej uchylenie na tej podstawie, że uiszczali podatek od nieruchomości, co ich zdaniem oznacza, że uznano, iż obiekt budowlany, którego dotyczy sprawa, został postawiony zgodnie z prawem.
Rozpoznając odwołanie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 16 maja 2001 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji i nakazał F. M. rozebrać obiekt budowlany zlokalizowany na działce nr [...] w B.
Uzasadniając decyzję organ odwoławczy stwierdził, że decyzja organu pierwszej instancji nie jest prawidłowa jeżeli chodzi o wskazanie zobowiązanego do dokonania rozbiórki. W związku z tym wywiódł, że obowiązek dokonania rozbiórki powinien być nałożony na właściciela samowolnie postawionego obiektu budowlanego, czyli F. M., gdyż to on podczas oględzin został wskazany jako właściciel obiektu budowlanego. Wskazano też, że organ odwoławczy przesłał F. M. odpis protokołu z oględzin w celu ustosunkowania się do niego oraz, że dokonane ustalenia nie zostały zakwestionowane. Odnosząc się do argumentów powołanych w odwołaniu organ odwoławczy stwierdził, że opłacanie podatku od nieruchomości nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia. Odnośnie zaś zasadności nakazu rozbiórki wskazał, że obiekt budowlany, którego dotyczy sprawa, wymagał pozwolenia na budowę oraz, że teren działki, na której się znajduje, w planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczony pod las.
W skardze F. M. oraz G. M., przyznając, że domek letniskowy, którego dotyczy sprawa, jest własnością skarżącego, oraz przyznając, że został pobudowany w 1987 r., podnieśli, iż plan zagospodarowania przestrzennego, na który powołały się organy administracji, został uchwalony w dniu 3 lipca 1991 r. oraz, że w 1987 r. obowiązywał dla tego terenu plan, który przeznaczał je na budownictwo letniskowe. Ponadto wskazali, że bezskutecznie występowali o zmianę planu oraz, że mimo odmowy przeznaczenia tych terenów na budownictwo letniskowe władze gminy pobierały od nich podatek od nieruchomości. Podnieśli też, że władze gminy zaaprobowały podział nieruchomości, na której stał domek letniskowy. Na tej podstawie twierdzili, że nie uchybili przepisom Prawa budowlanego.