Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Janina Guść Protokolant Sekretarz Sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2014 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Gminy Miasta na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia 23 grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.
Wojewoda, rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 23 grudnia 2013 r., nr [...], wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) - dalej w skrócie jako "u.s.g." w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm. ) - dalej w skrócie jako "ustawa", stwierdził nieważność § 13 ust. 2 dla karty terenu oznaczonej symbolem X MN1 i § 13 ust. 8 uchwały nr [...] Rady Miasta G. z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części dzielnic D. i W. w G., rejon ulic: C., R. i K. P. w części tekstowej i w załączniku graficznym w zakresie dotyczącym wskazanych kart.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Wojewoda wyjaśnił, że w analizowanym planie miejscowym teren oznaczony symbolem XR, przeznaczony pod rolnictwo, został w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego G. zlokalizowany w obszarze oznaczonym jako "tereny o przewadze zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej" i "tereny ważniejszych usług komercyjnych z dopuszczeniem obiektów handlowych o pow. sprzedaży do 2000 m2". Oznacza to, że plan miejscowy w zakresie, w jakim jego ustalenia odbiegają od zapisów studium narusza obowiązujący porządek prawny, w szczególności art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy, co należy kwalifikować jako naruszenie zasad sporządzania planu. W ocenie Wojewody nie zmienia tego fakt, że w zakresie struktury przestrzennej teren wskazany w omawianej karcie został oznaczony w studium jako "tereny o minimalnym udziale 40-60% powierzchni biologicznie czynnej (PBC)".
Ponadto w ocenie Wojewody w karcie terenu oznaczonej symbolem X MN1 omawianej uchwały wadliwie określono stawkę procentową, na podstawie której ustala się opłatę wskazana w art. 36 ust. 4 ustawy, poprzez przyjęcie stawki "0% z wyjątkiem północnej, niezabudowanej części terenu, dla której ustala się stawkę 30%". Taki sposób stawki procentowej narusza dyspozycję art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy. Zidentyfikowanie terenów, dla których w ramach karty oznaczonej symbolem X MN1 zastosowanie ma stawka 30% wymaga dodatkowych zabiegów interpretacyjnych polegających na badaniu spełnienia przez dany teren przyjętego kryterium.
W skardze na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze Gmina Miasta G. zarzuciła mu naruszenie art. 28 ustawy poprzez uznanie, że zakwestionowana uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem trybu i naruszeniem zasad sporządzania planu miejscowego i wniosła o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego.
W uzasadnieniu skargi wskazała, że treść przepisu art. 9 ust. 4 ustawy nie daje żadnych podstaw do nakładania na gminy konieczności dosłownego przenoszenia zapisów studium do ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Przemawia za tym odmienność tych aktów. Dodała, że badanie zgodności planu z ustaleniami studium nie może odbywać się jedynie poprzez porównanie rysunków obu aktów. Badanie zgodności planu z ustaleniami studium pomijając jego tekst jest niedopuszczalne.