Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.),, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi M.K. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę.
Wojewoda P. decyzją z dnia [...] września 2009r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Burmistrza D. z dnia [...] sierpnia 2009r. Nr [...] o wymeldowaniu M.K. z pobytu stałego w D. przy ul. J.P. [...].
U podstaw tego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia.
Pismem wniesionym dnia 10 kwietnia 2009r. M.K. wniósł o wymeldowanie jego byłej żony M.K. z lokalu nr [...], położonego w D. przy ul. J.P. Wniosek powyższy uzasadnił tym, iż jego była żona nie mieszka pod wskazanym adresem od 4 marca 2007r. Wyrokiem Sądu Okręgowego w B. z dnia [...] października 2007r. w sprawie [...] rozwiązano przez rozwód związek małżeński ww. stron. Następnie na mocy ugody strony dokonały podziału majątku i między innymi ustaliły, iż nieruchomość położona w D. przy ul. J.P. [...] przypadnie na wyłączną własność M.K.
Decyzją z dnia [...] maja 2009r. Burmistrz D. orzekł o wymeldowaniu z pobytu stałego M.K. z ww. adresu. Zaskarżona przez M.K. decyzja organu I instancji została z przyczyn formalnych uchylona na mocy decyzji Wojewody P. z dnia [...] czerwca 2009r.
W ponownie przeprowadzonym postępowaniu przed organem I instancji zapadły podobne ustalenia, co skutkowało wydaniem przez Burmistrza D. decyzji z dnia [...] sierpnia 2009r. Nr [...] o wymeldowaniu.
Od niniejszej decyzji odwołała się M.K. zarzucając naruszenie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego (art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 kpa) i przepisu prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001r. Nr 87, poz. 960 ze zm.).
W uzasadnieniu odwołania podniosła m.in., iż organ I instancji nienależycie rozważył i ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności jej wyjaśnienia, co do charakteru i trwałości opuszczenia lokalu położonego w D. przy ul. J.P. [...]. Ponadto organ I instancji oparł stan faktyczny sprawy wyłącznie na wyjaśnieniach jej byłego męża oraz zeznaniach świadków P.K. oraz J.K. i G.B. - członków rodziny byłego męża, skonfliktowanych z nią i tym samym stronniczych. Doprowadziło to w konsekwencji do poczynienia całkowicie dowolnych, błędnych i sprzecznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego ustaleń o dobrowolnej wyprowadzce skarżącej z dotychczasowego miejsca stałego zameldowania z zamiarem stałej nieobecności w tym miejscu. Odwołująca natomiast musiała wyprowadzić się z przedmiotowego lokalu z uwagi na presję psychiczną jej byłego męża i jego rodziny. M.K. uniemożliwiał jej wchodzenie na teren posesji, a część jej rzeczy, wybranych wedle własnego uznania, wyrzucił na ulicę. Świadkiem tego zdarzenia była jej matka. Nie jest więc prawdą, że M.K. zerwała więzi z miejscem stałego zameldowania, ponieważ sama dobrowolnie nie zabrała swoich rzeczy osobistych, poza tym za rok 2008, podobnie jak za lata wcześniejsze, opłacała podatek od nieruchomości i pod adresem zameldowania ma zarejestrowaną działalność gospodarczą.
Wskutek rozpoznania odwołania, Wojewoda P. decyzją z dnia [...] września 2009r., Nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję pierwszoinstancyjną. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż zachodziły w sprawie przesłanki do wymeldowania skarżącej, o jakich mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.