Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska,, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 października 2012 r. sprawy ze skargi K. P. na uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla B. w B. oddala skargę
Skarżący K. P., po uprzednim bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej B. z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla B. w B. (rejon ul. K. i A.), w zakresie § 33, którym wprowadzono zakaz zabudowy mieszkaniowej i usługowej na należącej do niego działce nr 236/7 położonej przy ul. Kombatantów. Zarzucił naruszenie art. 2, art. 31 ust. 3, art. 64 ust. 3 Konstytucji RP i art. 6 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazując na powyższe naruszenia wniósł o stwierdzenie nieważności planu w zaskarżonej części. W uzasadnieniu skargi podał, że jest właścicielem przedmiotowej działki od 2008 r. i od tego czasu czyni starania o uzyskanie prawa jej zabudowy, zabudową mieszkaniową i usługową. Prezydent Miasta B. decyzją o warunkach zabudowy z dnia [...] grudnia 2010 r. potwierdził jego prawo do takiej zabudowy. W związku z wejściem w życie planu decyzja ta wygasła, co zostało stwierdzone decyzją Prezydenta Miasta B. z dnia [...] kwietnia 2011 r. Skarżący wywiódł, że kwestionowany plan w zakresie § 33 narusza jego interes prawny ograniczając przysługujące mu prawo własności, ponieważ zakazuje zabudowy jego działki w sposób w jaki chce a jaki Prezydent zdefiniował w decyzji o warunkach zabudowy. Poczucie naruszenia bezpośredniego interesu prawnego jest tym większe, że po drugiej stronie ul. K. - na obszarze 1MW, U (§ 32 planu) - zabudowa mieszkaniowa i usługowa jest możliwa, a wszelkie warunki istotne dla planu miejscowego między obiema stronami ulicy są porównywalne. Uzasadniając poszczególne zarzuty skarżący wywiódł, że uchwała w kwestionowanej części narusza art. 2 Konstytucji, ponieważ brak było racjonalnego uzasadnienia takiego działania organów Państwa, co stanowi naruszenie zasady zaufania. Wskazano, że na przestrzeni 34 dni od wydania decyzji o warunkach zabudowy do uchwalenia planu nie uległa zmianie wola skarżącego do zabudowy działki, zapotrzebowanie mieszkańców B. na dostępne mieszkania, gotowość infrastruktury miejskiej do przyjęcia zabudowy mieszkaniowej po obu stronach ul. K. Odnośnie zarzutu naruszenia art. 31 ust. 3 Konstytucji podano, że kwestionowana uchwała nie wyjaśnia jaka to nadrzędna okoliczność uzasadniała ograniczenie prawa własności skarżącego. W jego ocenie pozostawienie prawa budowy domów wielorodzinnych nie jest zagrożeniem dla bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Wręcz przeciwnie umożliwienie na przedmiotowej działce budowy domów mieszkalnych przyczyni się do realizacji dyrektywy z art. 75 ust. 1 Konstytucji. W ocenie skarżącego Rada przekroczyła ustawowy mandat naruszania i ograniczenia jego prawa własności o którym mowa w art. 64 ust. 3 Konstytucji i tym samy naruszyła art. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przekraczając władztwo architektoniczne. W ocenie skarżącego Rada nie zachowała należytej staranności w badaniu okoliczności i możliwości zabudowy mieszkaniowej wzdłuż ul. K., posługując się dużymi jednostkami urbanistycznymi - obszarami - bez możliwego, rozsądnego i potrzebnego w okolicznościach sprawy, wariantowego rozstrzygnięcia w zakresie zagospodarowania obszaru 2U, UC, P. Zdaniem skarżącego, prosty zapis pozwalający na nawiązanie do zabudowy obszaru 1MW, U na określoną głębokość obszaru 2U, UC, P i wzdłuż ul. K. oszczędziłby skarżącemu i sądowi korekty wadliwej w części uchwały.