Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.),, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 09 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję P. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] lutego 2011, nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności faktycznych.
W dniu 22 czerwca 2009 r. B. S. został skierowany z Poradni Foniatrycznej Uniwersytetu Szpitala Klinicznego w Białymstoku do Poradni Chorób Zawodowych Podlaskiego Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w Białymstoku w związku z podejrzeniem choroby zawodowej narządu głosu.
Orzeczeniem lekarskim z dnia [...] września 2009 r. nr [...] stwierdzono brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. W uzasadnieniu podano, że badaniem laryngologiczno - foniatrycznym rozpoznano: niedowład mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością fonacyjną głośni i trwałą dysfonią, wtórne zmiany przerostowe fałdów głosowych, obustronny niedosłuch niewielkiego stopnia i skrzywienie przegrody nosa. Rozpoznanie schorzenia figurującego w wykazie chorób zawodowych nie jest jednak równoznaczne z automatycznym uznaniem go za chorobę zawodową. W wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. nr 105, poz. 869) określono jednoznacznie warunki niezbędne do rozpoznania choroby zawodowej narządu głosu. Za chorobę zawodową uznaje się przewlekłe choroby narządu głosu, wymienione w wykazie chorób zawodowych, spowodowane nadmiernym wysiłkiem głosowym trwającym co najmniej 15 lat. W niniejszym wypadku nie jest spełniony warunek dotyczący nadmiernego wysiłku głosowego trwającego co najmniej 15 lat. Pensum dydaktyczne, w zakres którego wchodzą wykłady i ćwiczenia, wynoszące do 1982 r. - 270 godzin rocznie, w latach 1982-2005 - 210 godzin rocznie i od 2005 r.- 170 godzin rocznie nie spełnia kryterium nadmiernego wysiłku głosowego, nawet po uwzględnieniu godzin ponadwymiarowych. Wszystkie prace wykonywane w ramach zatrudnienia (np. prowadzenie studenckich kół naukowych) nie wchodzą w zakres pensum i nie mogą być brane pod uwagę. W konsekwencji stwierdzono brak podstaw do uznania zawodowej etiologii rozpoznanych schorzeń krtani.
W dniu 21 września 2009 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. wszczął postępowanie w sprawie choroby zawodowej B. S.
W trakcie prowadzonego postępowania zarówno strona jak i organ zgłosiły zarzuty do powyższego orzeczenia lekarskiego. Podlaski Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Białymstoku nie znalazł podstaw do zmiany treści orzeczenia, konsekwentnie twierdząc, że narażenie na wysiłek głosowy, na który narażony był B. S. nie jest nadmiernym wysiłkiem głosowym.