Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.),, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi K. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego 1. oddala skargę, 2. przyznaje adwokatowi M. D. od Skarbu Państwa (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącego K. D. wykonane na zasadzie prawa pomocy.
Decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało mocy wydaną z upoważnienia Wójta Gminy Cz. decyzję z dnia [...] grudnia 2014 r. odmawiającą K. D. prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym J. D., który jest bratem dziadka ( nieżyjącego) K. D.
Organ I instancji wydając opisaną na wstępie decyzję stwierdził, że ubiegający się o zasiłek nie spełnia warunku określonego w art. 16a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ nie jest osobą zobowiązaną do alimentacji względem J. D.
W odwołaniu K. D. podniósł, że jest jedyną bliską osobą mogącą opiekować się bratem dziadka, który legitymuje się orzeczeniem o niepełnosprawności, wymaga pomocy w codziennej egzystencji, nie ma wstępnych ani zstępnych, na których ciąży obowiązek alimentacyjny. Posiada jednego brata, który nie może być opiekunem, gdyż nadużywa alkoholu.
Organ odwoławczy wyjaśnił, że prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, o którym mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, związane jest z istnieniem obowiązku alimentacyjnego świadczeniobiorcy wobec osoby wymagającej opieki, który zgodnie z art. 128 k.r.o. obciąża krewnych w linii prostej. Wskazanie, że nikt z rodziny nie może sprawować opieki nad niepełnosprawnym nie jest w świetle ww. przepisów wystarczającym powodem do przyznania przedmiotowego świadczenia. K. D. jako dalszy krewny, nie spełnia warunków przyznania świadczenia, o którym mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
W skardze wywiedzionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, skarżący zarzucił decyzji SKO naruszenie art. 16 a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz art. 7 i 8 k.p.a.
Przedstawił stan zdrowia brata dziadka wskazując, że jest on niezdolny do samodzielnej egzystencji. Skarżący jest jedyną osobą z rodziny, która się nim opiekuje. Skarżący stwierdził, że nie znajduje zrozumienia w organach administracji i nielogicznym byłoby zaprzestanie opieki i obarczenie nią Skarbu Państwa.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje:
Skarga nie jest zasadna, albowiem zaskarżone rozstrzygnięcie odpowiada prawu.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).