Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie: sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek (spr.) sędzia WSA Joanna Brzezińska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 października 2021 r. sprawy ze skargi P. D. Z. na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej Uniwersytetu [...] w [...] z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji o przyznaniu stypendium rektora 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komisji Stypendialnej Uniwersytetu [...] w [...] z dnia [...] stycznia 2021 r. nr [...], 2. zasądza od Odwoławczej Komisji Stypendialnej Uniwersytetu [...] w [...] na rzecz P. D. Z. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2021 r. ([...]) Komisja Stypendialna Uniwersytetu [...] ([...]) w T., działając na podstawie art. 93 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r. poz. 85 ze zm., dalej powoływanej jako "ustawa"), § 114 uchwały nr [...] Senatu [...] w T. z dnia [...] kwietnia 2019 r. Statut [...] w T. oraz § 4 ust. 1 i 2, § 10 ust. 1 i § 11 Regulaminu świadczeń dla studentów [...] w T., wprowadzonego zarządzeniem nr [...] Rektora [...] z [...] października 2019 r. (dalej: "Regulamin"), orzekła o zmianie swojej decyzji z dnia [...] grudnia 2020 r. o przyznaniu P. Z. (dalej "Skarżącemu") stypendium rektora na rok akademicki 2020/2021 w części dotyczącej okresu przyznania stypendium - na okres 1 miesiąca oraz zobowiązała Skarżącego do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w wysokości [...] zł w terminie do [...] lutego 2021 r. na wskazany rachunek pod rygorem odpowiedzialności karnej. W uzasadnieniu decyzji Komisja Stypendialna przytoczyła przepisy art. 93 ust. 2 i 3 i art. 94 ust. 1 ustawy. W dalszej kolejności wskazała, że Skarżący składając wniosek o przyznanie stypendium rektora na rok akademicki 2020/2021 nie wskazał informacji o studiach odbywanych poza [...] w T.. Komisja uznała, że stypendium rektora za listopada i grudzień 2020 r. zostało więc przyznane i wypłacone w wyniku wprowadzenia w błąd Komisji oraz, że w wyniku wyjścia na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych, nieznanych Komisji, a istniejących w dniu wydania decyzji, Komisja Stypendialna wznowiła postępowanie w sprawie przyznania przedmiotowego stypendium. Następnie zaś podkreśliła, że z danych uzyskanych z bazy Zintegrowanego Systemu Informacji o Szkolnictwie Wyższym i Nauce POLon wynika, że w dniu [...] listopada 2020 r. okres studiów Skarżącego przekraczał 6 lat (72 miesiące) i w związku z tym, Skarżący nie spełniał już ustawowego warunku przysługiwania stypendium rektora. Przepisy § 11 Regulaminu świadczeń zobowiązują w takiej sytuacji Skarżącego do zwrotu nienależnie pobranego stypendium w terminie wyznaczonym przez Komisję Stypendialną.
W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżący podniósł, że spełnia wszystkie przesłanki do przyznania stypendium rektora na cały rok akademicki 2020/2021 na okres 9 miesięcy, gdyż przedmiotowe świadczenie, zgodnie z art. 93 ust. 2 pkt 1 ustawy przysługuje nie dłużej niż przez okres 6 lat, a dla biegu tego okresu znaczenie ma okres pobierania stypendium, a nie okres posiadania statusu studenta, a ponadto do okresu tego nie wlicza się okresu wakacji, podczas których student nie otrzymuje świadczenia.
Po rozpatrzeniu ww. odwołania Odwoławcza Komisja Stypendialna [...] w T. decyzją z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] orzekła o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji. Odwoławcza Komisja wskazując na legalność zaskarżonej decyzji podniosła, że Skarżący nie spełnia wymogu określonego w art. 93 ust. 2 pkt 1 ustawy (jak też w § 4 ust. 1 Regulaminu), gdyż 6-letni okres (72 miesiące) czasu przez który Skarżący ma status studenta upłynął w dniu [...] października 2020 r. Odwoławcza Komisja podkreśliła przy tym, że stanowiące przedmiot sprawy świadczenie przysługuje studentom nie dłużej niż przez okres 6 lat, co oznacza - zgodnie z opinią Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego - łączny okres (nieprzekraczający 6 lat kalendarzowych, tj. 72 miesięcy), w którym danej osobie przysługuje możliwość ubiegania się o świadczenie w ramach studiów - niezależnie od ich rodzaju i długości trwania, jak też uczelni, na których są odbywane. Tym samym dla biegu tego okresu nie ma znaczenia, czy student występuje o świadczenie oraz czy je pobiera, gdyż 6-letni okres przysługiwania świadczenia rozpoczyna się w momencie podjęcia studiów i nabycia praw studenta na pierwszym kierunku studiów. Termin ten biegnie również wówczas, gdy osoba znajduje się na urlopie od zajęć, pozostając dalej studentem. W przypadku przerwania studiów i ponownego ich podjęcia, liczenie wskazanego okresu powinno być kontynuowane, a nie rozpoczynać się od nowa. Ponadto do 6-letniego okresu przysługiwania świadczenia wlicza się także, jak wskazała Komisja Odwoławcza, okresy studiowania sprzed wejścia w życie ustawy.