Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie: Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik Sędzia WSA Grzegorz Saniewski (spr.) Protokolant Elżbieta Brandt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 października 2008 r. sprawy ze skargi R. O. na postanowienie [...] Służby Więziennej w [...] z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia protokołu powypadkowego oddala skargę
Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2007 r. (sygn. akt II SA/Bd 128/07) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił postanowienie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w B. (zwany dalej Dyrektorem Okręgowym) z dnia [...]r. L.dz.[...], utrzymujące w mocy protokół powypadkowy nr [...]z dnia [...]r. sporządzony przez zespół powypadkowy powołany przez Dyrektora Zakładu Karnego we W. (zwanego dalej Dyrektorem ZK), którym stwierdzono, że skarżący R. O. w dniu 19 stycznia 2005 r. nie uległ wypadkowi przy pracy.
Następnie Dyrektor Okręgowy postanowieniem z dnia [...]r. (nr[...]) uchylił protokół powypadkowy nr [...]i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Dyrektorowi ZK.
W wyniku dalszego postępowania zespół powypadkowy powołany przez Dyrektora ZK sporządził w dniu [...]r. protokół powypadkowy nr [...]r., (zatwierdzony przez tegoż Dyrektora w dniu 27 lutego 2008 r.), w którym ponownie stwierdzono, że skarżący w dniu 19 stycznia 2005 r. nie uległ wypadkowi przy pracy.
W protokole ustalono, że skarżący był zatrudniony w Zakładzie Karnym we W. na stanowisku młodszego wychowawcy działu penitencjarnego. W dniu 19 stycznia 2005 r. pełnił służbę jako wychowawca ds. postpenitencjarnych. Około godz. 10:00 przystąpił wspólnie z mjr D. G. w pokoju kierownika działu penitencjarnego do opracowania rocznego sprawozdania z wykorzystania w 2004 r. środków specjalnych pod nazwą "Pomoc postpenitencjarna". Około godz. 10:30 skarżący oświadczył, że poczuł się źle, że ma zawroty głowy i poprosił o otwarcie okna. W sporządzaniu sprawozdania nastąpiła przerwa, podczas której skarżący wyszedł z pokoju i wykonywał czynności związane ze zwalnianiem osadzonego z zakładu karnego. Około godz. 12:30 mjr G. i skarżący przystąpili do dalszych prac nad sprawozdaniem. Po kilkunastu minutach skarżący znowu poczuł się źle - poczuł duszność, zawroty głowy o trybie wirowania przedmiotów, nudności. Skarżący, w pełni świadomy, zatelefonował do działu ewidencji, aby poinformować, że nie będzie mógł dokończyć czynności związanych ze zwalnianiem osadzonego z zakładu karnego. Wezwany telefonicznie lekarz (kierownik miejscowego ZOZ) zastał skarżącego siedzącego na krześle, bladego, spoconego, ale w kontakcie. Po zmierzeniu ciśnienia tętniczego, które było wysokie, lekarz skierował go do szpitala. Skarżący został dowieziony do szpitala samochodem służbowym pod opieką pielęgniarki. W trakcie jazdy siedział na siedzeniu i kontrolował swoje zachowanie. Zachował przytomność, nie osuwał się na siedzeniu ani nie spadł na podłogę pojazdu. Interwencja towarzyszącej pielęgniarki nie była potrzebna. Po przyjeździe do Szpitala Wojewódzkiego we W., skarżący został przyjęty na oddział neurologii, na którym przebywał od 19 do 21 stycznia 2005 r. Po wypisaniu ze szpitala otrzymał zwolnienie lekarskie od 22 stycznia do 28 stycznia 2005 r.
W ocenie zespołu powypadkowego opisane zdarzenie nie było wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz. U. Nr 53, poz. 345; z późn. zm.), gdyż nie było one - jak wymaga wskazany przepis - wywołane przyczyną zewnętrzną, lecz miało związek ze schorzeniami samoistnymi, na które cierpiał skarżący (nadciśnienie tętnicze, podwyższony poziom cholesterolu, niewydolność krążeniowa). Potwierdza to karta informacyjna ze szpitala, jak również opinia lekarska lekarza - biegłego sądowego z dnia 24 czerwca 2005 r.