Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędzia WSA Renata Owczarzak Protokolant: Arkadiusz Skomra po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi H. R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2006 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zwrotu nieruchomości oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] 2006r. Nr [...] Starosta G. wyznaczony przez Wojewodę [...] postanowieniem z dnia [...] 2005r. do prowadzenia postępowania, umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie zwrotu na rzecz byłych właścicieli nieruchomości położonej w G. przy ulicy J. - działka nr [...] powierzchni 0,4272ha, zapisanej w Księdze Wieczystej Nr [...], stanowiącej własność Gminy Miasta G. Jako podstawę prawną wydania decyzji organ wskazał art.105§1 kpa i art. 261 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (t.j..,Dz. U. z 2004r.,Nr 261, poz. 2603; z późn. zm.).
Z ustaleń dokonanych w niniejszej sprawie wynika, że nieruchomość będąca przedmiotem postępowania o zwrot została przejęta na własność Państwa na podstawie art. 9 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego (Dz. U. Nr 17, poz.71),
Ustawa ta nie została wymieniona w treści art. 216 cyt. ustawy o gospodarce nieruchomościami, a tym samym nieruchomości wywłaszczone na jej podstawie nie podlegają zwrotowi. Organ I instancji podkreślił, że przepis art. 216 jest przepisem szczególnym zawierającym katalog zamknięty i stosowanie wykładni rozszerzającej w tym względzie jest niedopuszczalne.
Od tego rozstrzygnięcia H. R. złożyła odwołanie. Zarzuciła, że działania Starosty G. nie pogłębiają zaufania obywateli do organów Państwa. Powołując się na Konstytucję RP strona wywodziła, że Rzeczpospolita Polska powinna chronić prywatną własność oraz prawo dziedziczenia, a wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem. W tym przypadku działanie organów Państwa urąga cytowanym przepisom. W konsekwencji strona wniosła o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i realizację zgłoszonego wniosku.
Decyzją z dnia [...] 2006r. Nr [...] Wojewoda [...] na podstawie art. 136 ust. 3,137, art. 216 i 216 a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję.
Ustosunkowując się do zarzutów zawartych w odwołaniu Wojewoda [...] stwierdził, że zgodnie z art. 136 ust. 3 cyt. ustawy poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z treści art. 216 i 216 a wynika, że przepisy art. 136 i 137 stosuje się w stosunku do nieruchomości wywłaszczonych na podstawie wyszczególnionych tam unormowań prawnych.
Zgodnie z ustaleniami dokonanymi przez Starostę G. nieruchomość będąca przedmiotem postępowania została przejęta na rzecz Skarbu Państwa orzeczeniem Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w G. Nr [...] z dnia [...] 1959r. Orzeczenie wydano na podstawie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego (Dz. U. Nr 17, poz.71).W uzasadnieniu orzeczenia zapisano, że przedmiotowa nieruchomość rolna położona we wsi O. została uznana za opuszczoną od 1945 roku i do chwili jej przejęcia pozostawała we władaniu Skarbu Państwa. Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w B. podtrzymało wskazane orzeczenie Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w G.