Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Leszek Tyliński (spr.) Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Saniewski asesor WSA Katarzyna Korycka Protokolant starszy asystent sędziego Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2018 r. sprawy ze skargi J. C. i J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie opłat za korzystanie ze środowiska oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. [...], wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Marszałek Województwa [...] ustalił J. C. i J. C. (dalej zwanych "skarżącymi") opłaty za korzystanie ze środowiska z tytułu wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza za II półrocze 2012 r. - [...] zł, 2013 r. - [...] zł i 2014 r. - [...] zł i określił kwoty z powyższego tytułu do zapłaty za II półrocze 2012 r. - [...] zł, 2013 r. - [...] zł i za 2014 r. -[...] zł wraz z odsetkami.
Po rozpatrzeniu odwołania skarżących Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej "SKO") decyzją z [...] grudnia 2017 r., nr [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu decyzji SKO uznało jako sporne następujące kwestie: (1) status J. C. jako podmiotu zobowiązanego do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska, (2) czy opłaty za korzystanie ze środowiska powinny być naliczane przy uwzględnieniu całej obsady drobiu czy wyłącznie od nadwyżki ponad liczbę, która determinuje obowiązek uzyskania pozwolenia, (3) status J. C. jako strony postępowania, (4) obowiązek ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska z tytułu spalania propanu technicznego w nagrzewnicach.
W ocenie SKO sporne zagadnienia dotyczyły w istocie kwestii prawnych, a nie faktycznych. Skarżący nie kwestionowali ustaleń faktycznych Marszałka Województwa [...], lecz kwestionowali wyprowadzone z nich wnioski, prowadzące do zastosowania przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 519; dalej: "p.o.ś.") o opłatach za korzystanie ze środowiska.
Odnosząc się do pierwszej kwestii, SKO wskazało, że organ I instancji prawidłowo uznał J. C. za podmiot korzystający ze środowiska na podstawie przepisu art. 3 pkt 20 lit. a p.o.ś.
Okoliczność prowadzenia działalności rolniczej przez skarżącego nie jest kwestionowana i znajduje potwierdzenie zarówno w treści odwołania, jak i w treści zgromadzonego materiału dowodowego (protokół z przesłuchania strony z dnia [...] października 2017 r., s. 2; dowody wymienione na s. 1-13 zaskarżonej decyzji).
SKO uznało, że podnoszona przez skarżącego okoliczność, że może w różnych sytuacjach występować w obrocie gospodarczym w różnych rolach (rolnika, przedsiębiorcy, konsumenta) nie zmienia sposobu zakwalifikowania danej działalności, której dotyczy niniejsze postępowanie.
Działalność w zakresie hodowli drobiu niewątpliwie mieści się w definicji ujętej w przepisie art. 3 pkt 20 lit. a p.o.ś. Powyższego nie zmienia fakt, że skarżący jest osobą fizyczną. Zarzuty odwołania w tym zakresie nie są zasadne.
Odnosząc się do drugiej kwestii, SKO wskazało, że wykładnia przepisów art. 3 pkt 20 lit. c p.o.ś. oraz art. 284 ust. 2 p.o.ś. nie wskazuje na to, że obowiązek ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska dotyczy wyłącznie korzystania w zakresie przekraczającym wymiar determinujący obowiązek posiadania pozwolenia. SKO powołało się na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2016 r. (sygn. akt II OSK 2615/14, II OSK 2763/14 i II OSK 2764/14, CBOSA).