Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Włodarska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Renata Owczarzak Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant starszy sekretarz sądowy Elżbieta Brandt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 czerwca 2014r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego oddala skargę.
Wójt Gminy K. decyzją z dnia [...].11.2013 r. wymeldował z miejsca pobytu stałego, z lokalu położonego w miejscowości K., przy ul. S. [...] M. S - skarżącą i jej syna A. S.. W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że poczynione w toku postępowania administracyjnego ustalenia faktyczne pozwalają na przyjęcie, że zarówno skarżąca, jak i jej syn opuścili miejsce swojego pobytu i że zostały spełnione wszystkie przesłanki faktyczne i prawne do ich wymeldowania wynikające z art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności. Jak ustalił organ i co potwierdziła skarżąca i jej syn, przebywają oni bowiem od kilku lat za granicą. Nie ma więc sensu, zdaniem organu utrzymywanie fikcji prawnej polegającej na przyjmowaniu, że zameldowani skarżąca i jej syn przebywają w K..
Odwołanie od tej decyzji złożyła skarżąca, zarzucając naruszenie:
- art. 77 kpa poprzez rozstrzygnięcie sprawy bez zebrania wszystkich dowodów niezbędnych do wydania prawidłowego rozstrzygnięcia oraz wydania decyzji bez zebrania i rozpatrzenia wszystkich dowodów;
- art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności poprzez bezzasadne przyjęcie, wbrew zebranym w sprawie dowodom, iż opuszczenie lokalu ma charakter trwały;
- art. 15 ust. 3 ww. ustawy poprzez przymusowe jej wymeldowanie mimo zgłoszenia przez nią właściwemu organowi, że przebywa czasowo za granicą w celach zarobkowych.
Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu odwołania skarżąca podniosła, że jej pobyt w. W ma charakter czasowy i zamierza wrócić do Polski, że w lokalu przy ul. S. [...] znajdują się jej rzeczy osobiste, że próbowała wejść do lokalu w kwietniu 2013 r. lecz nie została wpuszczona przez właściciela lokalu i wtedy miała miejsce interwencja policji, czego organ nie ustalił we właściwej jednostce policji. Zarzuciła organowi także nie przeprowadzenie dowodów na okoliczność charakteru jej pobytu w W., oraz że nie wziął pod uwagę tego, że skarżąca kilka lat temu informowała organ o swoim wyjeździe do W. w celach zarobkowych.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].02.2014 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w granicach odwołania, to jest w części dotyczącej wymeldowania skarżącej. W uzasadnieniu tej decyzji wskazał, że oparł swoje rozstrzygnięcie zarówno na materiale dowodowym zgromadzonym przez organ I instancji, jak i na własnych ustaleniach dokonanych w toku postępowania odwoławczego, które w pełni potwierdziły słuszność oceny stanu faktycznego przez organ I instancji. W sprawie nie budzi, jego zdaniem wątpliwości fakt, że skarżąca nie mieszka w K., w lokalu przy ul. S. [...] co najmniej od czasu rozwodu, to jest od czterech lat, że wyjechała do pracy do W., gdzie ma zameldowanie stałe i stałą pracę i że w chwili zakupu nieruchomości przy ul. S. [...] przez byłego męża już w nim nie przebywała. Zdaniem organu skarżąca przeniosła swoje centrum życiowe do W. i chociaż przyjeżdża co jakiś czas do Polski, to jednak pobyty te mają charakter odwiedzin i nie są powrotem do miejsca stałego zamieszkania. Przebywając w Polsce skarżąca zatrzymuje się w domu córki D. R. w K., przy ul. S. [...], gdzie posiada swój komplet wypoczynkowy - kanapę i dwa fotele zabrane w czerwcu 2009 r. z lokalu przy ul. S. [...] i nie ma dowodów na to, aby podejmowała próby pobytu w miejscu stałego zameldowania. O rezygnacji z przebywania w lokalu przy ul. S. [...] świadczy także to, że w grudniu 2010 r. na jej wniosek odłączono licznik energii elektrycznej, ponieważ według zeznań byłego męża oświadczyła, że nie zamierza mieszkać w tym lokalu. Organ wskazał także, że fakt ewentualnego utrudniania skarżącej dostępu do lokalu przez jej byłego męża nie został potwierdzony przez Komendę Powiatową Policji w L. i dlatego nie stanowi okoliczności wiarygodnej. Mając na uwadze poczynione ustalenia organ doszedł do wniosku, że decyzja o opuszczeniu lokalu przy ul. S. [...] przez skarżącą była świadoma i autonomiczna, a ogół zachowań skarżącej świadczy o tym, że nie jest zainteresowana zamieszkaniem w tym lokalu, a jedynie utrzymaniem zameldowania. Organ skonstatował, że sam zamiar powrotu do miejsca stałego zameldowania w przypadku uzyskania przez skarżącą renty, przy biernym wyczekiwaniu do czasu, gdy przyczyny opuszczenia lokalu same ustąpią lub odkładanie uregulowania tych spraw na czas przyszły, bliżej nie określony, nie stanowi przesłanki do utrzymania zameldowania.