Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Małgorzata Włodarska Sędziowie: sędzia WSA Wojciech Jarzembski sędzia WSA Jarosław Wichrowski (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Kamila Wesołowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 listopada 2014 r. sprawy ze skargi D. M. i W. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] września 2013 r. nr [...] Starosta R. na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, dalej zwanej k.p.a.), zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę "elektrowni wiatrowych [...] i [...], wys. 150 m, średnica śmigła 90 m, fundament masywny żelbetowy podziemny, moc każdej elektrowni 2 MW, wraz z infrastrukturą na działkach o nr ewidencyjnych [...] i [...] położonych w miejscowości P., gmina R. wg projektu budowlanego dla S."
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane, stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomościami znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Zgodnie z art. 3 pkt 20 cyt. ustawy, przez obszar oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. W niniejszej sprawie przepisem przewidującym ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomością jest art. 135 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232), zawierający regulację dopuszczalności ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania. Ograniczenie w zagospodarowaniu terenu wynikające z wskazanego przepisu będzie miało wpływ na określenie kręgu stron postępowania tylko wtedy, gdy przed wydaniem pozwolenia na budowę strefa ograniczonego użytkowania zostanie ustanowiona, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca
Organ ustalił obszar oddziaływania planowanych elektrowni, a tym samym krąg stron tegoż postępowania. W jego zasięgu znajdują się m.in. działki nr [...] i [...] należące do W. M. i działka nr [...] należąca do D. M. Podział działki [...] na dwie działki o numerach [...] i [...] nie miał wpływu na obszar oddziaływania inwestycji wskazany w decyzji Wójta Gminy R. o środowiskowych uwarunkowaniach. Skoro działka ta uległa podziałowi na dwie działki, to należy przyjąć, że wpływ planowanej inwestycji był badany do całego obszaru, który stanowi obecnie podzielone działki.
Ustalenie kręgu stron w sprawie nastąpiło zgodnie z tezą wyroku NSA z 7.09.2012 r., II OSK 911/11, który wskazał, że w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę elektrowni wiatrowej określenie stron postępowania winno nastąpić w oparciu o art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane i stronami postępowania powinni być właściciele nieruchomości sąsiednich, ponieważ w ich przypadku o wiele częściej będziemy mieli do czynienia z obszarem, na który oddziałuje planowana do realizacji inwestycja. Dalej NSA podał, że ograniczeniem zagospodarowania terenu mogłaby być strefa ograniczonego użytkowania, gdyby została wprowadzona. Organ, mając na uwadze treść decyzji środowiskowej nr [...] z [...].05.2008 r., nie stwierdził istnienia strefy ograniczonego użytkowania inwestycji planowanej przez inwestora. Ww. decyzja środowiskowa nakazuje tylko zbadanie na etapie monitoringu porealizacyjnego, czy dla przedmiotowej inwestycji istnieje konieczność ustalenia obszaru ograniczonego użytkowania. Taki zapis nie stoi w sprzeczności z art. 135 ustawy Prawo ochrony środowiska, zgodnie z którym obszar ograniczonego użytkowania może mieć podstawę w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach albo może zostać ustanowiony na etapie monitoringu porealizacyjnego i to tylko dla obiektów wskazanych w tym przepisie prawa. Organ w decyzji środowiskowej przytoczył zalecenia Ministerstwa Środowiska, aby po monitoringach porealizacyjnych wyznaczać strefę ograniczonego użytkowania w odległości nie mniejszej niż 300-500 metrów, w zależności od ukształtowania terenu, o ile zajdzie taka potrzeba. Zalecenia te nie mają charakteru wiążącego prawa i stanowią wyłącznie wytyczne dla organów ochrony środowiska. Nie jest możliwe przyjęcie założenia, że w decyzji nr [...] doszło do ustanawiania strefy uciążliwości, ponieważ takiego pojęcia nie ma w polskich przepisach prawa, nie może być ono więc źródłem praw czy obowiązków.