Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Leszek Tyliński (spr.) Sędziowie sędzia WSA Renata Owczarzak sędzia WSA Katarzyna Korycka po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 29 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Inspektor Sanitarny z dnia [...] grudnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w I. decyzją z dnia [...] października 2021 r., nr [...] nie stwierdził u E. K. (zwanej dalej skarżącą) choroby zawodowej - przewlekłej choroby narządu głosu spowodowanej nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co najmniej 15 lat, wymienionej w poz. 15 wykazu chorób zawodowych.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podał, że decyzję wydano na podstawie orzeczenia lekarskiego Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w B. z dnia [...] czerwca 2021 r., nr [...] i orzeczenia lekarskiego Instytutu Medycyny Pracy im. prof. dra med. J. N. w Ł. nr [...] z dnia [...] września 2021 r. o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej oraz opracowanej przez organ I instancji oceny narażenia zawodowego.
Od powyższej decyzji skarżąca złożyła odwołanie, w którym zarzuty kieruje przede wszystkim pod adresem jednostki orzeczniczej I i II stopnia, którym zarzuca różnice w rozpoznaniu jednostek chorobowych, nie przeanalizowanie całości dokumentacji medycznej i wydanie niespójnych orzeczeń lekarskich. W odwołaniu strona zaznaczyła, że badania w przedmiocie choroby zawodowej przeprowadzono u niej dopiero po dwóch latach od ustania czynników szkodliwych i uciążliwych narażenia zawodowego.
Inspektor Sanitarny decyzją z dnia [...] grudnia 2021 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że skarżąca swoją pracę zawodową rozpoczęła w dniu [...] września 1982 r. w Szkole Podstawowej w B., (obecnie Szkoła Podstawowa im. P. W., ul. [...], [...] B.) na stanowisku nauczyciela w wymiarze pełnego etatu. Skarżąca była aktywna zawodowo do dnia przejścia na emeryturę, tj. [...] sierpnia 2019 r. Do jej obowiązków na stanowisku nauczyciela należało m.in. prowadzenie zajęć z realizacją podstawy programowej, prowadzenie i dokumentowanie zajęć w klasach 1-3, prowadzenie wychowawstwa klasy, organizowanie i uczestnictwo w wycieczkach klasowych, uczestniczenie w naradach pedagogicznych, prowadzenie kółek zainteresowań, pełnienie dyżurów na korytarzu i boisku, pełnienie obowiązków Wicedyrektora Szkoły. Skarżąca brała także czynny udział w organizowaniu imprez w szkole, a także prowadziła zebrania z rodzicami.
Zdaniem organu odwoławczego jednostki orzecznicze I i II stopnia, uprawnione do rozpoznawania chorób zawodowych, wydały spójne orzeczenia o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej. Zarówno Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w B., jak i Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. N. w Ł. jednoznacznie wykluczyli u skarżącej chorobę zawodową pod postacią przewlekłych chorób narządu głosu spowodowanych nadmiernym wysiłkiem głosowym trwającym co najmniej 15 lat w postaci guzków głosowych twardych, wtórnych zmian przerostowych fałdów głosowych bądź niedowładu mięśni wewnętrznych krtani z wrzecionowatą niedomykalnością fonacyjną i trwałą dysfonią. Organ wskazał, że różnice w rozpoznaniu jednostek chorobowych u skarżącej nie wpłynęły na zmianę decyzji organu, gdyż wskazane przez obie jednostki orzecznicze schorzenia nie figurują w wykazie chorób zawodowych.