1. Wycofanie karty rejestracyjnej do akt archiwalnych na podstawie par. 32 ust. 1 pkt 2 instrukcji w sprawie pośrednictwa pracy /załącznik nr 1 do zarządzenia nr 11 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 23 czerwca 1978 r. w sprawie pośrednictwa pracy oraz zasad współdziałania zakładów pracy z terenowymi organami administracji państwowej w zakresie racjonalizacji zatrudnienia - Dz.Urz. MPPiSS nr 7 poz. 10/ jest czynnością techniczną i nie może powodować uszczuplenia praw podmiotowych obywatela.
2. Stanowisko organów administracji państwowej, że od okresu uprawniającego do pobierania zasiłku należy odliczyć okres, w którym karta rejestracyjna była wycofana do akt archiwalnych z powodu niezgłoszenia się strony w urzędzie zatrudnienia przez okres 1 miesiąca, narusza par. 24 zarządzenia nr 8 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 8 lutego 1982 r. w sprawie zakresu działalności i świadczeń finansowych ze środków funduszu aktywizacji zawodowej /Dz.Urz. MPPiSS nr 2 poz. 7/.
3. Organy administracji państwowej powinny prowadzić kartę rejestracyjną w taki sposób, by wszystkie okoliczności, mające wpływ na przyznanie lub odmowę przyznania zasiłku, były należycie udokumentowane, w tym również uwierzytelnione podpisem osoby czasowo pozostające bez pracy.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jerzego G. na decyzję Wojewody Suwalskiego z dnia 5 kwietnia 1983 r. w przedmiocie przyznania zasiłku z Funduszu Aktywizacji Zawodowej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję.
Jerzy G., żonaty, mający 1 dziecko w wieku 5 lat, z zawodu zootechnik o wykształceniu wyższym z szesnastoletnim stażem pracy, został w dniu 10 marca 1982 r. zwolniony z pracy bez wypowiedzenia w trybie art. 52 Kp. W dniu 21 kwietnia 1982 r. Jerzy G. zarejestrował się w Urzędzie Miasta i Gminy w M. jako poszukujący pracy.
W dniu 19 listopada 1982 r. Jerzy G. zwrócił się do Naczelnika Miasta i Gminy w M. z wnioskiem o przyznanie mu zasiłku wraz z dodatkami pieniężnymi z tytułu czasowego pozostawania bez pracy, podając, że do chwili złożenia wniosku - mimo zgłoszenia się do Urzędu Miasta i Gminy - nie otrzymał żadnej propozycji pracy, przy czym w czerwcu, lipcu i sierpniu była pozbawiona pracy również jego żona, Anna G., w związku z czym jego 3-osobowa rodzina, w tym dziecko, pozostawała w tym okresie bez jakichkolwiek środków do życia.
Naczelnik Miasta i Gminy w M., decyzją z dnia 19 stycznia 1983 r. wydaną na podstawie par. 3 pkt 6 uchwały nr 18 Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 1982 r. w sprawie funduszu aktywizacji zawodowej /M.P. nr 3 poz. 14/ i par. 25 ust. 1 zarządzenia nr 8 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 8 lutego 1982 r. w sprawie zakresu działalności i świadczeń finansowych ze środków funduszu aktywizacji zawodowej /Dz.Urz. MPPiSS nr 2 poz. 7/, załatwił powyższy wniosek odmownie ze względu na to, że - jak podano w uzasadnieniu decyzji - Jerzy G. nie wykazał gotowości do świadczenia stałej pracy w jednostce gospodarki uspołecznionej, aczkolwiek w czerwcu, lipcu, sierpniu i wrześniu pracował na zlecenie w Zakładach Stolarki Budowlanej w M., zarabiając kwotę 24.098 zł. Ponadto wniosek o przyznanie zasiłku wpłynął w dniu 19 listopada 1982 r., podczas gdy od 1 października 1982 r. jego karta rejestracyjna została złożona do kartoteki archiwalnej zgodnie z par. 32 załącznika do zarządzenia nr 11 Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 23 czerwca 1978 r. w sprawie pośrednictwa pracy oraz zasad współdziałania zakładów pracy z terenowymi organami administracji państwowej w zakresie racjonalizacji zatrudnienia /Dz.Urz. MPPiSS nr 7 poz. 10/.
Od powyższej decyzji Jerzy G. odwołał się do Wojewody Suwalskiego, wnosząc o jej uchylenie i przyznanie mu zasiłku. Odwołujący się podnosił, że stwierdzenie w zaskarżonej decyzji, iż nie wykazał gotowości do świadczenia pracy, jest nieprawdziwe, ponieważ zarejestrował się w Urzędzie Miasta i Gminy w celu uzyskania pracy, a następnie zgłaszał się wielokrotnie w tym Urzędzie i zgłasza nadal, ale do chwili obecnej żadnej oferty pracy nie otrzymał. zawsze oświadczano mu, że nie ma żadnej propozycji z zakładów pracy. Dokładał wszelkich starań, by podjąć pracę, i dlatego w okresie, kiedy również jego żona była pozbawiona pracy /to jest w czerwcu, lipcu i sierpniu 1982 r./ - wobec braku propozycji pracy i braku jakichkolwiek środków do życia - pracował w ramach umowy zlecenia /w soboty i niedziele/ przy rozładunku wagonów w Zakładach Stolarki Budowlanej w M.