Zmiana regulaminu organizacyjnego urzędu, dotyczącego organizacji wewnętrznej poszczególnych komórek, szczegółowego zakresu ich zadań oraz ich biurowości, nie jest reorganizacją urzędu w rozumieniu art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przywrócił Witoldowi M. termin na wniesienie skargi oraz uznał zasadność jego skargi na decyzję Dyrektora Generalnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 stycznia 1998 r. w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy i na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 oraz art. 29 tej ustawy uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia 29 grudnia 1997 r.
Witold M. z dniem 1 kwietnia 1997 r. został mianowany na stanowisko (...) w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Decyzją z dnia 29 grudnia 1997 r., wydaną na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, Dyrektor Generalny Kancelarii Prezesa Rady Ministrów orzekł o rozwiązaniu z Witoldem M. stosunku pracy z dniem 31 marca 1998 r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia - z powodu likwidacji stanowiska pracy, na którym był on zatrudniony.
Zgodnie z pouczeniem zawartym w decyzji Witold M. wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Dyrektor Generalny decyzją z dnia 9 stycznia 1998 r. utrzymał w mocy swą poprzednią decyzję i wyjaśnił, że rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło na skutek reorganizacji Sekretariatu Prezesa Rady Ministrów i likwidacji stanowiska pracy zajmowanego przez Witolda M., co zostało wprowadzone nowym regulaminem organizacyjnym zatwierdzonym w dniu 23 grudnia 1997 r.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Witold M. zarzucił naruszenie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r., ponieważ nie nastąpiła likwidacja urzędu ani jego reorganizacja, nie było zmniejszenia zatrudnienia w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i nie zaproponowano mu przeniesienia na inne stanowisko w tym samym urzędzie. Z tych powodów wniósł o uchylenie decyzji.
W odpowiedzi Dyrektor Generalny wniósł o odrzucenie skargi jako spóźnionej lub o jej oddalenie z powodu spełnienia w sprawie warunków zawartych w art. 13 ust. 1 pkt 2 wymienionej ustawy. Nastąpiła bowiem reorganizacja Sekretariatu Prezesa Rady Ministrów wskutek zmiany wewnętrznego regulaminu organizacyjnego tej komórki, zatwierdzonego w dniu 23 grudnia 1997 r. na podstawie upoważnienia zawartego w par. 3 ust. 2 rozporządzenia nr 22 Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. Stosownie do art. 421 tej ustawy dyrektor generalny urzędu jest kierownikiem urzędu /Kancelarii Prezesa Rady Ministrów/ i do jego obowiązków należy m.in. zapewnienie funkcjonowania urzędu, warunków działania i organizacji pracy oraz podejmowanie czynności wynikających z nawiązania i ustania stosunku pracy, co wynika z par. 1 i 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 września 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania dyrektora generalnego urzędu /Dz.U. nr 124 poz. 788/. Z powodu reorganizacji wielu komórek organizacyjnych Kancelarii nie było możliwości przeniesienia skarżącego na inne stanowisko.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W uzasadnieniu postanowienia NSA II SA 398/98 z dnia 24 kwietnia 1998 r., odrzucającego skargę jako spóźnioną, pouczono skarżącego o możliwości wystąpienia z prośbą o przywrócenie terminu wniesienia skargi, ponieważ uzyskał on od organu wadliwe informacje co do sposobu kwestionowania decyzji. Skarżący wystąpił z taką prośbą w dniu 27 maja 1998 r., Dyrektor Generalny jej się nie sprzeciwił i dlatego na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku.