Ochrona środowiska i ochrona przyrody
Tezy

1. Zgodnie z art. 7 i art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./, wyłączenie gruntów rolnych z produkcji - w rozumieniu zaniechania ich dotychczasowego wykorzystania - było dopuszczalne po przeznaczeniu ich w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele nierolnicze i po uzyskaniu decyzji określającej warunki wyłączenia.

Dopiero po uzyskaniu takiej decyzji - mającej charakter zezwolenia - możliwe było podjęcie przez inwestora robót powodujących wyłączenie gruntów z produkcji.

2. Osoba, która wyłączyła grunty z produkcji po uzyskaniu wymaganego zezwolenia, obowiązana jest do uiszczenia należności i opłat rocznych ustalonych zgodnie z określonymi w ustawie zasadami /art. 13 ust. 1/.

Natomiast w razie stwierdzenia, że grunty zostały przez właściciela wyłączone z produkcji bez zezwolenia, wójt gminy - zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy - zobowiązany był do wymierzenia właścicielowi jednorazowo dziesięciokrotnej należności na rzecz Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych /lub Funduszu Leśnego - w przypadku wyłączenia gruntów leśnych z produkcji/.

Inne orzeczenia o symbolu:
613 Ochrona środowiska i ochrona przyrody
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)
Uzasadnienie strona 1/3

Umową darowizny, sporządzoną w formie aktu notarialnego z dnia 29 stycznia 1992 r., Wanda i Ireneusz małżonkowie S. darowali swej córce Beacie S. /obecnie noszącej nazwisko L./ niezabudowaną działkę o powierzchni 9 arów, stanowiącą część ich gospodarstwa rolnego położonego we wsi B.

Przy zawieraniu tej umowy strony zostały pouczone przez notariusza między innymi o treści art. 13 ustawy z 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych.

Na powyższej działce skarżąca bez pozwolenia na budowę wybudowała piekarnię mechaniczną.

Decyzją z dnia 28 lutego 1992 r. Kierownik Urzędu Rejonowego w P., na podstawie art. 42 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, zezwolił skarżącej na użytkowanie samowolnie wybudowanej piekarni mechanicznej o - jak podał powierzchni zabudowy 217,8 m2.

Z planu realizacyjnego, stanowiącego załącznik do wskazanej decyzji, wynika, że na działce oprócz piekarni zostały wykonane także drogi dojazdowe, zasiek na opał, śmietnik i zbiornik ścieków.

Decyzją z dnia 3 września 1993 r. Wójt Gminy, na podstawie "art. 7 ust. 1 pkt 1, pkt 2, art. 13 ust. 1, 2 i 3, art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz par. 5 ust. 1, 2, par. 6 ust. 1, 4 i 5 i par. 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1982 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 20 poz. 149/ orzekł o:

1. wyrażeniu zgody na wyłączenie przez Beatę z produkcji rolnej gruntów klasy IVa o powierzchni 0,09 ha,

2. ustaleniu należności z tytułu wyłączenia gruntów rolnych z produkcji rolnej w wysokości 32.896.800 st. zł oraz

3. nałożeniu obowiązku uiszczenia stałych opłat rocznych z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji w wysokości 10 procent należności, tj. kwoty 3.289.680 st. zł".

Od decyzji tej skarżąca nie wniosła odwołania.

Wojewoda C. decyzją z 26 listopada 1993 r., na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, stwierdził z urzędu nieważność decyzji Wójta Gminy z dnia 3 września 1993 r. w części dotyczącej pkt 2 tego rozstrzygnięcia, zaznaczając jednocześnie, że: "Pozostałe warunki pozostają bez zmian". W motywach swej decyzji organ nadzoru podniósł, że Wójt Gminy nakładając na skarżącą obowiązek uiszczenia należności z tytułu wyłączenia przez nią gruntu rolnego z produkcji rolnej pod budowę piekarni, nie ustalił terminu uiszczenia tej kwoty. Takie rozstrzygnięcie uczyniło decyzję we wskazanej części praktycznie niewykonalną. Bez dobrej woli osoby zobowiązanej niemożliwe byłoby bowiem wyegzekwowanie ustalonego zobowiązania. Naruszono przy tym także par. 5 cyt. rozporządzenia, który wyraźnie stanowi, że decyzja w sprawie wyłączenia gruntów z produkcji powinna w szczególności określać między innymi terminy i sposób uiszczenia należności, odszkodowań i opłat, o których mowa w pkt 3-6.

Skarżąca nie odwołała się także i od powyższej decyzji.

Kolejną decyzją z dnia 14 grudnia 1993 r. Wójt Gminy (...) orzekł ponownie o wyrażeniu zgody na wyłączenie z produkcji rolnej gruntów klasy IVa o powierzchni 0,09 ha i o ustaleniu opłaty rocznej w wysokości 32.896.800 st. zł oraz nałożył obowiązek uiszczenia w terminie 1 miesiąca po uprawomocnieniu się decyzji należności z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji rolnej w wysokości 32.896.800 zł. (...)

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
613 Ochrona środowiska i ochrona przyrody
Inne orzeczenia sądu:
NSA w Warszawie (przed reformą)