Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędziowie NSA Małgorzata Pocztarek (spr.), WSA Stanisław Marek Pietras, Protokolant Joanna Ukalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2004 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] sierpnia 2002 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji 2) uchyla postanowienie Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej nr [...] z dnia [...] czerwca 2002 r.
Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej postanowieniem nr [...]z dnia [...] czerwca 2002 r., na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 w zw. z art. 123 kpa zawiesił, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego prowadzonego wobec K. P., postępowanie w sprawie wypłaty ww. części zawieszonego uposażenia.
Z uzasadnienia postanowienia wynika, że K. P. z dniem [...] lutego 2002 r. na własną prośbę został zwolniony ze służby w Straży Granicznej.
Wcześniej, decyzją Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej K.P. i, w okresie od dnia [...] października 2001 r. do dnia [...] stycznia 2002 r., a następnie od dnia [...]stycznia 2002 r. do ukończenia postępowania karnego, został zawieszony w czynnościach służbowych na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462 ze zm.).
Jednocześnie, w związku z zawieszeniem w czynnościach służbowych, zawieszono ww. wypłatę 50% ostatnio należnego uposażenia. W ocenie Komendanta [...]Oddziału Straży Granicznej fakt zwolnienia K.P. z dniem [...] lutego 2002 r. ze służby na własną prośbę nie oznacza, że nabył on prawo do zwrotu zawieszonej części uposażenia.
Organ I instancji odwołał się do treści art. 128 ust. 2 ustawy o Straży Granicznej, zgodnie z którym funkcjonariuszowi wypłaca się zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki tego uposażenia wprowadzone w okresie zawieszenia w przypadku, gdy:
zawieszenie w czynnościach służbowych ustało z mocy prawa lub zostało uchylone,
funkcjonariusz został zwolniony ze służby na innej podstawie, niż skazanie prawomocnym wyrokiem sądu i nie został ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.
W przekonaniu organu I instancji, do dnia zwolnienia ze służby w sprawie nie zaistniały wymienione przesłanki do wypłaty zawieszonej części uposażenia, a postępowanie karne prowadzone wobec K.P. nie zostało ukończone. Prawomocne orzeczenie sądu orzekające o winie lub niewinności funkcjonariusza, zdaniem organu, pozwoli na ustalenie, czy zaistniała pierwsza z powołanych przesłanek oraz umożliwi dokonanie oceny zasadności wypłaty K. P. zawieszonej części uposażenia.
W wyniku rozpoznania zażalenia K. P. na powyższe postanowienie, Komendant Główny Straży Granicznej decyzją nr [...] z dnia[...]sierpnia 2002 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
Podkreślając argumenty przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Komendant Główny Straży Granicznej dodatkowo podniósł, że na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 marca 2002 r. w sprawie trybu zawieszania w czynnościach służbowych funkcjonariuszy Straży Granicznej (Dz. U. Nr 23, poz. 237) zawieszenie w czynnościach służbowych ustaje po upływie terminu określonego w decyzji o zawieszeniu, jeżeli nie zostało ono przedłużone do czasu zakończenia postępowania karnego, jak również w przypadku prawomocnego zakończenia postępowania karnego lub dyscyplinarnego.
Zdaniem organu odwoławczego, ponieważ K. P. w dniu zwolnienia ze służby pozostawał dalej zawieszony w czynnościach służbowych i nie zachodziły przesłanki określone w powołanym § 4 ust. 1 rozporządzenia, brak było podstaw do wypłaty ww. zawieszonej części uposażenia.