Prezes Rady Ministrów jest właściwy do rozpatrzenia odwołania od decyzji Szefa Służby Cywilnej podjętej pod rządem "starej" ustawy o służbie cywilnej z dnia 5 czerwca 1996 r. /Dz.U. nr 89 poz. 402 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jana G. na decyzję Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego o udzielenie urlopu bezpłatnego - uchylono zaskarżoną decyzję.
Jan G., mianowany urzędnik służby cywilnej - dyrektor generalny Urzędu Wojewódzkiego w B. zwrócił się 17 grudnia 1998 r. do Szefa Służby Cywilnej z wnioskiem o udzielenie mu urlopu bezpłatnego na podstawie art. 38 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej, w związku z wyborem na stanowisko starosty powiatowego.
Szef Służby Cywilnej decyzją z 22 grudnia 1998 r. odmówił udzielenia takiego urlopu.
Jan G. odwołał się od tej decyzji do Komisji Odwoławczej Służby Cywilnej. Odwołanie nie zostało jednak rozpatrzone przed uchyleniem ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o służbie cywilnej. W związku z tym, po wejściu w życie ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej, ponowił odwołanie, kierując je do Prezesa Rady Ministrów.
Prezes Rady Ministrów decyzją z 19 września 2000 r., działając na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa, umorzył postępowanie w sprawie, podając, że co prawda według nowej ustawy o służbie cywilnej Prezes Rady Ministrów jest organem odwoławczym od decyzji Szefa Służby Cywilnej, jednakże nowa ustawa o służbie cywilnej nie zawiera przepisów przejściowych, mówiących o jej stosowaniu do postępowań wszczętych pod rządem starej ustawy i dlatego Prezes Rady Ministrów nie jest właściwy do rozpatrzenia odwołania w tej sprawie.
Jan G. zaskarżył ostateczną decyzję Prezesa Rady Ministrów do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie. Podał, że Prezes Rady Ministrów wydając decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie uznał się jednak za organ odwoławczy w tej sprawie, w ten sposób zaprzeczając treści uzasadnienia tej decyzji o umorzeniu postępowania. Zarówno konstytucja, jak i art. 15 Kpa gwarantuje prawo do dwuinstancyjnego postępowania administracyjnego. Prezes Rady Ministrów odmawiając merytorycznego rozpatrzenia odwołania naruszył te przepisy prawne.
W odpowiedzi na skargę działająca w imieniu. Prezesa Rady Ministrów Kancelaria Prezesa Rady Ministrów wniosła o jej odrzucenie, podnosząc, że skarga została wniesiona bezpośrednio do NSA, bez wyczerpania środków odwoławczych przewidzianych w art. 34 ust. 3 ustawy o NSA.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zarzuty skargi za uzasadnione.
Odnosząc się na wstępie do zarzutu niedopuszczalności skargi, przypomniał, iż wniesienie skargi na ostateczną decyzję administracyjną, podjętą w trybie przepisów Kpa, nie wymaga dopełnienia warunku, o którym mowa w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o NSA. Decyzja organu odwoławczego, podjęta m.in. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa jest decyzją, od której nie przysługuje już żaden środek odwoławczy w rozumieniu art. 34 ust. 1 i 2 ustawy o NSA i dlatego nie ma do niej zastosowania art. 34 ust. 3 tej ustawy.
Zdaniem sądu rację ma skarżący, że Prezes Rady Ministrów popadł w sprzeczność, podejmując zaskarżoną decyzję na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa, a więc jako organ odwoławczy, i jednocześnie utrzymując w jej uzasadnieniu, że nie jest właściwy do rozpoznania odwołania. Jeżeli organ uznaje się niewłaściwym w sprawie, powinien - w myśl art. 65 par. 1 Kpa - przekazać niezwłocznie odwołanie do organu właściwego, zawiadamiając o tym odwołującego się.
Prezes Rady Ministrów jest właściwy do rozpoznania odwołania od decyzji Szefa Służby Cywilnej podjętej pod rządami "starej" ustawy o służbie cywilnej z dnia 5 lipca 1996 r. Nowa ustawa nie zawiera, co prawda, przepisu międzyczasowego, dającego wprost odpowiedź na pytanie, czy do spraw administracyjnych wszczętych pod rządami "starej" ustawy stosuje się nową ustawę. Niemniej jednak mając na uwadze, że w obecnym stanie prawnym nie istnieje Komisja Odwoławcza Służby Cywilnej, a rolę organu odwoławczego od decyzji Szefa Służby Cywilnej podjętej w takiej sprawie przejął Prezes Rady Ministrów /art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r./ należy przyjąć, że jest on w tym zakresie następcą prawnym Komisji Odwoławczej Służby Cywilnej. Za taką interpretacją art. 56 ust. 1 "nowej" ustawy o służbie cywilnej przemawia konstytucyjne /art. 78/ i kodeksowe /art. 15 Kpa/ prawo zaskarżenia decyzji wydanej w pierwszej instancji. To uprawnienie skarżącego do rozpatrzenia sprawy w toku dwuinstancyjnego postępowania administracyjnego zostałoby naruszone, gdyby przyjąć, że Prezes Rady Ministrów /a zatem także żaden inny organ/ nie jest właściwy do rozpoznania odwołania od decyzji Szefa Służby Cywilnej, podjętej na podstawie nie obowiązujących już przepisów prawnych.