Dekret z dnia 8 czerwca 1955 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego /Dz.U. nr 25 poz. 151 ze zm./ nie określa formy, w jakiej organ administracji państwowej wyraża odmowę dokonania wpisu w akcie stanu cywilnego, jeżeli zostanie stwierdzone, że oświadczenie złożone do wpisu nie jest zgodne ze stanem faktycznym lub gdy treść żądania co do treści wpisu wykracza poza zakres danych, jakie dekret ten przewiduje dla tego rodzaju aktów. Należy zatem przyjąć, że - bez względu na przyczynę - odmowa powinna być wyrażona w formie decyzji administracyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę B. M. Ł. na decyzję Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 26 października 1982 r. w przedmiocie odmowy wpisu w akcie urodzenia dziecka informacji o zamiarze zawarcia związku małżeńskiego z J. E. M.
J. E. M. oraz B. M. Ł. wnieśli w dniu 9 września 1982 r. do Urzędu Stanu Cywilnego dzielnicy w Warszawie podanie o wpisanie do aktu urodzenia ich syna - Mariana Lecha M., urodzonego dnia 28 sierpnia 1982 r. w Warszawie, informacji o następującej treści: "chęć zawarcia związku małżeńskiego przez rodziców dziecka potwierdza decyzja Urzędu Stanu Cywilnego dzielnicy nr USC-II-6234/M/220/1981 z dnia 5 maja 1981 r. na zawarcie związku małżeńskiego poza miejscem ich stałego zameldowania - w miejscu zamieszkania jednych z rodziców, tj. w Urzędzie Stanu Cywilnego miasta i gminy Z. w woj. st. warszawskim".
Pismem z dnia 15 września Jan M. zwrócił się ponownie do Urzędu Stanu Cywilnego tej dzielnicy i w uzupełnieniu podania z dnia 9 września 1982 r. stwierdził, że prośba o wpisanie żądanej informacji nie narusza obowiązujących przepisów prawa, gdyż akt urodzenia powinien zawierać pełną prawdę. Jednocześnie wniósł o jak najszybsze załatwienie sprawy ze względu na przydział żywności dla dziecka, bez aktu urodzenia bowiem rodzice nie mogą otrzymać wkładki, będącej podstawą wydania kart zaopatrzenia. Do pisma została dołączona odbitka kserograficzna decyzji z dnia 5 maja 1981 r.
Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego tejże dzielnicy, decyzją z dnia 20 września 1982 r. nr 12/9/34/82 skierowaną do B. M. Ł., odmówił "wpisania do nie sporządzonego aktu urodzenia syna Obywatelki, urodzonego 28 sierpnia 1982 r., informacji o chęci zawarcia małżeństwa przez Obywatelkę z Ob. J. E. P. Andrzejem M.-W.". W uzasadnieniu decyzji wskazano, że przepisy o aktach stanu cywilnego ściśle ustalają, jakie dane są wpisywane do akt stanu cywilnego oraz wykluczają możliwość wpisywania innych informacji. Pismem z tego samego dnia organ ten poinformował Jana M., że decyzję w sprawie odmowy wpisania do aktu urodzenia dziecka informacji o zamiarze zawarcia małżeństwa przez rodziców dziecka wydał jego matce - Barbarze Ł. Do czasu złożenia w Urzędzie Stanu Cywilnego oświadczenia o uznaniu dziecka, Jan M. nie może być "uznany prawnie jako jego ojciec i tym samym jako strona w postępowaniu administracyjnym".
Od decyzji tej Barbara Ł. i Jan M. wnieśli odwołanie, twierdząc, że nie są przekonani o słuszności podjętej decyzji, gdyż ich zdaniem, akt urodzenia musi zawierać pełną prawdę, a więc - w ich wypadku - wzmiankę o chęci zawarcia małżeństwa. W związku z tym skłonni są jedynie ograniczyć treść żądanej wzmianki do słów "Rodzice dziecka złożyli dokumenty do zawarcia związku małżeńskiego w Urzędzie Stanu Cywilnego Miasta i Gminy w Z. dnia 8 maja 1981 r.". Ponadto prosili o uznanie daty 9 września 1982 r. "datą oficjalnego uznania dziecka - Mariana Lecha M.-W. - przez jego ojca Jana E. P. A. M.-W.", gdyż jest to data pisma, w którym złożone zostało takie oświadczenie.
Decyzją z dnia 26 października 1982 r. nr SA-II-6234c/3/82, wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy, utrzymana została w mocy powyższa decyzja organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego stwierdzono, że akt stanu cywilnego powinien zawierać tylko dane wymagane przez prawo, przy czym dane te wymienia enumeratywnie art. 32 prawa o aktach stanu cywilnego. Zamiar zawarcia związku małżeńskiego przez rodziców nie jest zdarzeniem prawnym i nie podlega wpisowi do aktu urodzenia dziecka. Nadto stwierdzono, że datą uznania dziecka "jest dzień faktycznego i formalnego dokonania czynności prawnej, tj. podpisania stosownego oświadczenia o uznaniu dziecka. Nie jest więc możliwe wpisanie w akcie urodzenia syna strony daty 9 września 1982 r. jako dnia oficjalnego uznania dziecka przez ojca".