W razie złożenia przez rzemieślnika rezygnacji z dalszego wykonywania rzemiosła organ właściwy do wydania uprawnienia rzemieślniczego ma obowiązek orzec o wygaśnięciu uprawnienia bez wnikania, czym kierował się rzemieślnik, składając taki wniosek. Decyzja taka ma charakter jedynie deklaratoryjny /art. 19 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ryszarda A. na decyzję Dyrektora Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Skierniewicach z dnia 8 września 1986 r. w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na wykonywanie rzemiosła i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Miasta i Gminy B., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od organu stopnia wojewódzkiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Naczelnik Miasta i Gminy B. decyzją z dnia 4 stycznia 1983 nr HUZ.III-765/124/82 udzielił Ryszardowi A. zezwolenia na wykonywanie rzemiosła: wytwarzanie galanterii z kości, rogu oraz surowców miejscowych i odpadowych /288-8/ w lokalu przy ul. K. nr 3 w B.
W dniu 4 lipca 1986 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ż. wystąpił do Naczelnika Miasta i Gminy B. z wnioskiem o cofnięcie Ryszardowi A. zezwolenia na wykonywanie rzemiosła, ze względu na to, że zalega on z opłaceniem składek na ubezpieczenie społeczne, przy czym zadłużenie wynosi 65.548 zł + dodatki za zwłokę; egzekucja administracyjna nie przynosi spodziewanych rezultatów.
Naczelnik Miasta i Gminy B. decyzją z dnia 15 lipca 1986 nr HUZ-7652/89/86, wydaną na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/, cofnął Ryszardowi A. uprawnienie do wykonywania rzemiosła /decyzja z dnia 4 stycznia 1983 r./, nakazując mu jednocześnie zaprzestanie do dnia 31 października 1986 r. wykonywania rzemiosła i zwrócenie zezwolenia do Urzędu Miasta.
Od powyższej decyzji Ryszard A. odwołał się do Dyrektora Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Skierniewicach, podając, że decyzja organu I instancji nie została mu doręczona /listonosz doręczył ją sąsiadce/, a zobowiązania swoje wobec ZUS uregulował. Jednocześnie złożył rezygnację z dalszego wykonywania rzemiosła /nazywając to błędnie wnioskiem o wydanie decyzji o likwidacji zakładu/ ze względu na niską rentowność zakładu. Do odwołania dołączył pismo Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ż. z dnia 28 sierpnia 1986 r. w którym stwierdzono, że Ryszard A. uregulował zadłużenie i na dzień 30 lipca 1986 r. nie zalega z opłatami składek, w związku z czym "wystawiony wniosek o cofnięcie uprawnień jest nieaktualny".
Dyrektor Wydziału Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w Skierniewicach decyzją ostateczną z dnia 8 września 1986 nr DW-I-7652/6/86 utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji ostatecznej podano między innymi, że z akt sprawy bezspornie wynika, ze Ryszard A. nie dopełnił w określonych terminach obowiązku płacenia składek na ubezpieczenie społeczne, przy czym kwota, na jaką zalegał, wskazuje, że nie płacił składek przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, a tym samym naruszył przepis art. 18 ust. 2 pkt 6 cytowanej ustawy. Z akt sprawy wynika ponadto, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku o likwidację zakładu.
Od decyzji ostatecznej Ryszard A. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając, że organ odwoławczy nie wziął pod uwagę, że decyzja organu I instancji nie została mu doręczona do dnia wniesienia odwołania, a wobec uregulowania przez niego zaległych składek ubezpieczeniowych /pismo ZUS z dnia 28 sierpnia 1986 r./ ustała podstawa do cofnięcia mu uprawnienia rzemieślniczego. Stwierdził, że zaskarżona decyzja jest dla niego krzywdząca, ponieważ o cofnięciu mu zezwolenia na wykonywanie rzemiosła dowiedział się dopiero w czasie składania w Urzędzie Miejskim w B. wniosku o likwidację zakładu rzemieślniczego. Wobec tego wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.